ผลจากการศึกษาวิจัยของมูลนิธินโยบายสุขภาวะชี้ชัดว่า ไฟฟ้าในภาคตะวันออก ของประเทศไทยที่สามารถผลิตได้จากพลังงานหมุนเวียนจะมีมากถึงเกือบ 5,000 เมกะวัตต์โดยยังไม่รวมพลังงานแสงอาทิตย์
ซึ่งแต่ละจังหวัดจะสามารถผลิตไฟฟ้าได้จากพลังงานหมุนเวียนดังนี้
เรียกได้ว่าขณะนี้ภาคตะวันออกมีโรงไฟฟ้าเกินพอ เพราะความต้องการใช้ไฟฟ้าของภาคตะวันออกในปี 2554 อยู่ที่ประมาณ 5,000 เมกะวัตต์ แต่กำลังการผลิตไฟฟ้าในภาคตะวันออกมีถึง 12,728 เมกะวัตต์ ซึ่งยังไม่รวมโรงไฟฟ้าขนาดใหญ่ของบริษัทกัลฟ์อีก 5000 เมกะวัตต์
หากรัฐนำนโยบายการรับซื้อพลังงานหมุนเวียนเป็นลำดับแรกของประเทศซึ่งกำลังถกเถียงและต่อสู้ให้มีการระบุในร่างพระราชบัญญัติพลังงานหมุนเวียนฉบับแรกของประเทศไทยที่ยกร่างโดยกระทรวงพลังงาน เจาะลึกที่จังหวัดฉะเชิงเทราอีก 15 ปีนับจากนี้ พลังงานหมุนเวียนจะสามารถแจ้งเกิดได้เต็มที่ และช่วยลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกได้มากถึง 4,500,000 ตันต่อปี ลดการปล่อยไนโตรเจนไดออกไซด์และซัลเฟอร์ไดออกไซด์มากกว่า 320,000 ตัน ลดต้นทุนผลกระทบจากภายนอกกว่า 18,000 ล้านบาท ทำให้เกิดการลงทุนพลังงานหมุนเวียนเพิ่มขึ้นเกือบ 35,000 ล้านบาท ลดต้นทุนทั้งการดำเนินการและการบำรุงรักษาซึ่งถูกกว่าการลงทุนพลังงานถ่านหินอย่างชัดเจนและประหยัดต้นทุนค่าเชื้อเพลิงได้ 2,500 ล้านบาทและทำให้เกิดการจ้างงานเพิ่มขึ้นอีก 60,000 ตำแหน่งและทำให้เกิดการเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจ 20,000 ล้านบาทและลดการนำเข้าพลังงานได้มากกว่า 4,000 ล้านบาท
ก่อนที่จะถามว่า ทำไมประชาชนจึงคัดค้านโรงไฟฟ้าถ่านหิน คนที่ตั้งคำถามจำเป็นที่จะต้องถามตัวเองก่อน ว่าเหตุใดหน่วยงานของรัฐยังไม่มีการลงมือทำข้อมูลศึกษาพลังงานหมุนเวียนทุกพื้นที่ตารางนิ้วของประเทศ อีกทั้งยังไม่ได้นำมาตรการที่มีราคาถูกสุดมาใช้ให้เต็มที่ นั่นคือการใช้พลังงานอย่างมีประสิทธิภาพ เพราะหากทำได้จะสามารถลดการสร้างโรงไฟฟ้าขนาดใหญ่ได้มากถึง 20,091 เมกะวัตต์หรือประมาณ 25 โรง
หน่วยงานที่เกี่ยวข้องด้านพลังงานไม่ต้องการเห็นประชาชนฉลาดกว่า แต่ยิ่งนักการเมืองแสร้งโง่และเห็นแก่ประโยชน์ส่วนตัว ประชาชนยิ่งฉลาดและไม่ขลาดที่จะต่อสู้เพื่อให้เกิดการเปลี่ยนแปลง
ติดตามข้อมูลเพิ่มเติมที่ แผนพลังงานหมุนเวียนรายจังหวัดและรายภาค, ศุภกิจ นันทวรการ มูลนิธินโยบายสุขภาวะ, 2556
ร่วมเรียกร้องให้คณะกรรมการกำกับกิจการพลังงาน ออกมาตรการ net metering รับซื้อไฟฟ้าโซลาร์รูฟจากบ้านเรือนของประชาชนทั่วไป