ขอบคุณภาพจาก
น่าน หงษ์วิวัฒน์ หรือ “เชฟน่าน” ตัวแทนคุณพ่อและเชฟชื่อดัง จากเว็บไซต์ KRUA.CO เว็บไซต์ด้านอาหารรูปแบบใหม่ จากสำนักพิมพ์แสงแดด ผู้ที่ผลิตตำราอาหารมากมาย และนิตยาสารครัว จะมาพูดคุยกับเราเกี่ยวกับ การกินให้ยั่งยืน
Highlight
- มนุษย์ต้องคิดว่าเราจะทำอย่างไรให้มีกินไปนานๆ จนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน
- การลดเนื้อสัตว์ไม่จำเป็นต้องตัด 100% ค่อย ๆ ปรับตัว ค่อย ๆ ปรับชีวิตให้กินน้อยลง เลือกสรรวัตถุดิบที่ไม่เบียดเบียนธรรมชาติหรือสัตว์ต่าง ๆ
- บทบาทของการเป็นพ่อครัวและพ่อของลูกก็จะแตกต่างกัน แต่สุดท้ายก็อยากให้คนกินอร่อยเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นลูกหรือคนอื่น ๆ
คิดอย่างไรกับคำว่า “กินเพื่ออยู่ อยู่เพื่อกิน”
เดี๋ยวนี้มันกลายเป็นว่าเราอยู่เพื่อกินไปแล้ว แต่ว่าจริง ๆ ถ้าพูดถึงยุคปัจจุบันที่โลกถูกกระทบจากการกินของมนุษย์มาก ๆ ก็เลยมีความจำเป็นที่มนุษย์ต้องคิดว่าเราจะทำอย่างไรให้มีกินไปนานๆ จนถึงรุ่นลูกรุ่นหลาน เพราะฉะนั้นการกินเพื่อให้ดำรงชีพ เพียงพอต่อการดำรงชีวิต เพียงพอต่อการรักษาสิ่งแวดล้อมควบคู่ไปด้วย ก็เป็นเรื่องที่คนเราทุกคนต้องเริ่มคิด
ขอบคุณภาพจาก
การลดเนื้อช่วยโลกได้
อุตสาหกรรมปศุสัตว์เป็นอุตสาหกรรมขนาดใหญ่ อย่างในประเทศไทยก็จะมีเจ้าใหญ่ ๆ ที่ทำปศุสัตว์ ไม่ว่าจะเป็นเลี้ยงวัว เลี้ยงหมู เลี้ยงไก่อยู่ไม่กี่เจ้า ซึ่งอุตสาหกรรมปศุสัตว์ก่อให้เกิดผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมค่อนข้างมาก ไม่ว่าจะเป็นต่อแหล่งน้ำ ต่ออากาศ จริง ๆ แล้วอาหารที่ปลอดภัยในตอนนี้มันเริ่มหายากมากขึ้น เพราะอุตสาหรรมปศุสัตว์ก็ต้องคำนึงถึงต้นทุน เพราะฉะนั้นสัตว์ต่าง ๆ ไม่ว่าจะเป็นหมู ไก่ วัว ก็จะถูกขุนให้เร็วที่สุด ทำอย่างไรให้ไม่ป่วย ทำอย่างไรให้ขายได้เร็วที่สุด มีน้ำหนักมากที่สุด เพื่อให้ได้กำไรที่มากที่สุดนั่นเอง สิ่งที่ตามมาก็คือ 1.การจำกัดพื้นที่สัตว์ต่าง ๆ 2.การให้ยาปฏิชีวนะ ซึ่งการเลี้ยงวิธีนี้ส่งผลถึงผู้บริโภคโดยตรง ไม่ว่าจะเป็นยาปฏิชีวนะที่ตกค้างในเนื้อสัตว์ คุณภาพของอาหารที่นำมาถึงผู้บริโภค แต่นอกเหนือจากนั้นก็ยังมีผลกระทบในเรื่องของสิ่งแวดล้อมต่าง ๆ เพราะฉะนั้นการที่เราจะกินให้ยั่งยืน เราก็ต้องมานั่งคิดว่าเราจะกินอย่างไร 1.กินให้มีชีวิตรอดก่อน กินอาหารที่ปลอดภัย 2.กินอย่างไรให้ให้มันไม่มีผลกระทบกับสิ่งแวดล้อม หรือมีผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อมน้อยที่สุด ดังนั้นการกินเนื้อสัตว์ให้น้อยลงก็เป็นวิธีการหนึ่งที่จะส่งสัญญาณไปถึงผู้ประกอบการว่า เราอยากจะอุดหนุนคุณนะ แต่คุณต้องทำให้ถูกต้อง ต้องลดการปล่อยก๊าซเรือนกระจกลง ต้องรักษาสิ่งแวดล้อมควบคู่กันไปด้วย วิธีนี้ก็ถือเป็นทางหนึ่งที่ผู้บริโภคจะช่วยกันได้
ขอบคุณภาพจาก
การกินมังสวิรัตหรือวีแกน
จริง ๆ การกินมังสาวิรัตหรือวีแกนมันก็อาจจะเกิดจากหลายปัจจัย ผมเคยเจอคนเหล่านี้ บางคนเกิดจากปัจจัยด้านสุขภาพเป็นหลัก หลายคนนึกสงสารสัตว์ก็เลยไม่อยากกิน แต่ว่าปัจจัยในเรื่องของสิ่งแวดล้อมเป็นปัจจัยที่กระทบกับมนุษย์ทุกคนโดยตรง คือมันเป็นสาเหตุที่แตกต่างกันในการที่เขาจะเลือกกินหรือลดเนื้อสัตว์ลง แต่ทั้งนี้ทั้งนั้นการลดเนื้อสัตว์ไม่จำเป็นต้องตัด 100% ไม่จำเป็นต้องไม่เอาเลย บางทีการค่อย ๆ ปรับตัว ค่อย ๆ ปรับชีวิตให้กินน้อยลง เลือกสรรวัตถุดิบที่ไม่เบียดเบียนธรรมชาติหรือสัตว์ต่าง ๆ ก็สามารที่จะค่อย ๆ เปลี่ยนแปลงได้”
ทางเลือกสำหรับคนต้องการประหยัดเวลา
จริง ๆ เดี๋ยวนี้มันก็มีสินค้าทางเลือกที่เป็นสินค้า Ready to Eat ที่ไม่ใช่เนื้อสัตว์เยอะแยะมากมาย นอกจากนั้นมันก็ทำให้เราสะดวกในการกินในบ้านมากขึ้น คือไม่ต้องทำมาจากเนื้อดิบ ผักดิบ เราก็สามารถที่จะเลือกผลิตภัณฑ์ที่ดีต่อสิ่งแวดล้อมได้อยู่แล้ว ส่วนการกินนอกบ้านเราก็สามารถเลือกอุดหนุนร้านค้าที่ใส่ใจที่มาของอาหาร ใส่ใจเรื่องผลกระทบต่อสิ่งแวดล้อม เพื่อที่จะให้กำลังใจกับร้านค้าเหล่านั้นได้
พูดถึงบทบาทในการเป็นพ่อครัวและพ่อของลูก
ขอบคุณภาพจาก
สำหรับพ่อครัวเราก็ทำอาหารให้คนกิน เราก็คำนึงถึงความอร่อยและความชอบของคนกินเป็นหลัก แต่ว่าพอมาเป็นพ่อที่ทำอาหารให้ลูก เราจะคำนึงถึงสุขภาพ ช่วงวัยในการเจริญเติบโตของลูกเป็นหลัก และเราก็อยากจะปลูกฝังในเรื่องของการรักษาสิ่งแวดล้อมหรือการช่วยดูแลโลกให้เขา เราก้ต้องปลูกฝังตั้งแต่เด็ก เพราะฉะนั้นบทบาทของการเป็นพ่อครัวและพ่อของลูกก็จะแตกต่างกัน แต่สุดท้ายก็อยากให้คนกินอร่อยเหมือนกัน ไม่ว่าจะเป็นลูกหรือคนอื่น ๆ
การกินของเราส่งผลกระทบต่อโลกมากมาย แค่เราค่อย ๆ ปรับเปลี่ยนวิถีการกิน ก็เท่ากับเป็นการได้ช่วยโลกแล้ว
อ่านจบแล้วอย่าลืมมาร่วมกลุ่ม รักลูกให้ถูกจาก: เมนูผักสำหรับตัวแสบ พื้นที่สำหรับแชร์ไอเดีย แลกเปลี่ยนความรู้ เรื่องอาหารจานผักของเจ้าตัวน้อย
บทความโดย ฉันท์ชนก หิรัญ นักศึกษาฝึกงาน กรีนพีซ
ร่วมเรียกร้องให้ภาครัฐออกกฎหมายติดฉลากผลิตภัณฑ์เนื้อสัตว์ทุกประเภทโดยเปิดเผยถึงข้อมูลการเลี้ยงสัตว์ ที่มาอาหารสัตว์ว่าเชื่อมโยงกับการทำลายป่าและก่อหมอกควันพิษหรือไม่ รวมถึงการใช้ยาปฏิชีวนะ และการตกค้างในเนื้อสัตว์