Dwa tygodnie temu Greenpeace Polska opublikował opinię prawną, w której pokazane zostało, że żubr, jako gatunek chroniony, może być zabijany tylko w bardzo konkretnych sytuacjach i tylko wtedy, gdy niemożliwe jest zastosowanie rozwiązania alternatywnego. Zgodę na odstrzał w takim wypadku wydaje Generalna Dyrekcja Ochrony Środowiska. Jednak bardzo często argumentem za zabiciem żubrów jest „nadmierna liczebność stada”, a prawo do odstrzału sprzedawane jest myśliwym, co czyni z żubra – wbrew polskiemu i międzynarodowemu prawu – gatunek łowny.
Maksymalna liczebność polskich stad została arbitralnie, bez dobrych podstaw naukowych, określona w strategii ochrony żubra, dokumencie przyjętym przez ministra środowiska Jana Szyszkę w 2007 roku. Raport Greenpeace pokazuje, jak ten zapis jest kołem zamachowym procederu, w wyniku którego w Polsce co roku przeprowadza się kilkadziesiąt polowań na żubry, które mogłyby spokojnie dalej żyć w wolnych stadach.
Magdalena Gołębiewska, Greenpeace Polska: „Do żubrów strzela się, bo jest ich za dużo, a za uzyskane z polowania pieniądze, dokarmia się je, by było ich jeszcze więcej – czy to nie jest przepis na doskonałą hodowlę trofeów? Jeśli nic nie zmieni się w obowiązującej strategii zarządzania żubrem w Polsce, przyszłość tego gatunku jest dość oczywista. Kolejne stada żubrów będą powstawały w miejscach, gdzie miejscowe programy, przygotowywane w duchu “Strategii” określą z góry pojemność środowiska i limity liczebności, powyżej których prowadzony będzie regularny odstrzał żubrów w postaci komercyjnych polowań”.
Raportowi towarzyszy prezentacja, ukazująca na czym polega mechanizm polowań na żubry:
Działaj!