Superefficiënt zijn ze. Industriële visserschepen halen met gemak 250.000 kilo vis per dag binnen – dezelfde hoeveelheid vis die zo’n 45.000 Nederlanders per jaar eten. De vis wordt met een enorm net uit de zee gehaald, er vervolgens met een grote pijp uit gezogen, ingevroren en verpakt. Zo’n drijvende visfabriek kan per trip wel vijf miljoen kilo vis invriezen – het gewicht van ongeveer 28 Jumbo Jets. Op deze manier kan de vis direct worden verkocht aan China, Egypte, Nigeria of Thailand. De haaien, schildpadden en roggen die onverhoopt worden meegezogen, worden gewoon – dood- terug de oceaan in gegooid.
Maar de vis raakt op. De Europese zeeën zijn al bijna leeggevist, ondermeer door deze varende visfabrieken, waartegen we al jaren campagne voeren. Daarom vind je dit soort schepen steeds verder van Europa, zoals in West-Afrika of zelfs tot in de Stille Zuidzee. De Europese Unie spreekt met landen als Marokko en Mauritanië verdragen af en betaalt die landen miljoenen euro’s om dit soort schepen met ons belastinggeld de Afrikaanse wateren te laten plunderen. Dramatisch voor de visstand, maar ook voor Afrikaanse vissers, die geen schijn van kans maken tegen de monsterschepen. Nu de zeeën leger en leger worden, moeten zij steeds verder van de kust varen om dezelfde hoeveelheid vis te kunnen vangen. Een gevaarlijke onderneming, die bovendien zorgt voor ongelukken; kleine vissersbootjes worden regelmatig over het hoofd gezien door de enorme vistrawlers.
Ik ben bevoorrecht om met Greenpeace op zee te gaan om de plundering voor de kust van West-Afrika aan de kaak te stellen. Aan boord van de Arctic Sunrise zal ik, samen met mijn Europese en Afrikaanse collega’s, aan de wereld laten zien wat er hier gebeurt. We eisen dat er een einde wordt gemaakt aan deze oneerlijke legale piraterij. De schepen krijgen jaarlijks miljoenen euro’s subsidie. De PFA (Pelagic Freezer-Trawler Association, een samenwerkingsverband van Europese rederijen) ontving de afgelopen zes jaar alleen al meer dan € 142 miljoen om te mogen vissen in West Afrika, betaald van ons belastinggeld!
Dat moet en kan anders. Dit jaar beslissen de Europese visserijministers over een nieuw visserijbeleid. Wij zetten alles op alles op dit beleid rechtvaardiger en duurzamer te maken. Dat betekent een kleinere Europese vloot en een stop op de stroom subsidies naar vernietigende visserij. Het is aan onze staatssecretaris Henk Bleker om namens Nederland hiervoor te kiezen. Ik help hem graag een goede keuze te maken, door in mijn blog te vertellen wat er hier op zee en in West-Afrika gebeurt.
Europese belastingbetalers betalen ongevraagd mee aan Europese (deels Nederlandse) fabrieksschepen die de zeeën van West-Afrika leegvissen. Daar gaat het rapport ‘Ocean Inquirer, nr3, The Price of Plunder ‘over. Download het rapport hier >>
Pavel vaart in maart en april, op het Greenpeace-schip de Arctic Sunrise, voor de kust van West-Afrika. Daar vangen grote industrieschepen dagelijks honderdduizenden kilo’s vis weg. Afrikaanse vissers hebben het nakijken. Pavel blogt hier over het leven aan boord en over de noodzaak van een nieuw, eerlijker visserijbeleid. Volg hem en stel hem al je vragen op Twitter: @GP_Pavel