Er zwemmen steeds minder vissen in de zee. Maar het aantal vissersschepen, dat neemt niet af. Omdat ze in Europa niet meer voldoende kunnen vissen, zoeken Europa’s grootste vissersschepen verre streken op, zoals West-Afrika. Dat mag, want Europa vindt het in de vaart houden van dit soort monsterschepen zo belangrijk, dat het verdragen heeft afgesloten die het mogelijk maken om met Europese subsidies andermans zee leeg te vissen.
Dit jaar moeten de Europese visserijministers kleur bekennen, omdat het gemeenschappelijke visserijbeleid op dit moment wordt hervormd. Is er, in het beschaafde Europa, bereidheid om de uitwassen in de Europese visserij aan te pakken of belijden de ministers duurzaamheid alleen met de mond? Zo zegt onze staatssecretaris Bleker dat hij een duurzame visserij belangrijk vindt, maar laat hij tegelijkertijd toe dat enorme vriestrawlers, door ons ‘liefkozend’ monsterschepen genoemd, buiten Europa de visserij voor lokale visserijgemeenschappen kapotmaken.
Met behulp van vreedzame acties op zee proberen we zichtbaar te maken wat voor de meeste Nederlanders onzichtbaar is: dat met hun belastinggeld de zee voor de kust van Mauritanië wordt geplunderd. En proberen we het vissen te vertragen door boeien aan de netten te hangen. Elk uur dat we zo’n monsterschip beletten te vissen, scheelt dat vele duizenden kilo’s vis. Gisteren raakte bij zo’n actie twee van onze bootjes verstrikt in de netten van de Helen Mary. Onze mensen sprongen in het water en werden door een derde bootje uit het water gehaald.
Onbedoeld hadden we het net van de Helen Mary ‘versierd’ met nog eens twee drijvende objecten: onze twee bootjes, met de mooie namen Novi en Delilah. Deze werden na een indrukwekkende staat van dienst als bijzondere bijvangst op het gigantische dek van de supertrawler gehesen.
Wij hebben dit schip even het vissen belet. Maar we zijn pas tevreden als ook de politiek in actie komt. Bleker en zijn collega-ministers in Europa kunnen en moeten de overcapaciteit, het teveel aan schepen, aanpakken. Waar wachten ze nog op?
Pavel vaart in maart en april, op het Greenpeace-schip de Arctic Sunrise, voor de kust van West-Afrika. Daar vangen grote industrieschepen dagelijks honderdduizenden kilo’s vis weg. Afrikaanse vissers hebben het nakijken. Pavel blogt hier over het leven aan boord en over de noodzaak van een nieuw, eerlijker visserijbeleid. Volg hem en stel hem al je vragen op Twitter: @GP_Pavel