‘Congratulations, this prize is yours’, zei Paulo Adario tegen mij én tegen alle Greenpeace-medewerkers en -sympathisanten. Onze campagnedirecteur was net door de Verenigde Naties gehuldigd als bosheld. Forest Hero mag hij zichzelf nu noemen.
Op een YouTube filmpje laat Paulo een grote gouden (of in elk geval goudkleurige) medaille zien met een boompje erop. Deze werd hem zojuist plechtig omgehangen als eerbetoon voor zijn levenswerk: het beschermen van de Amazone. ‘Jullie steunen dit werk’, spreekt hij in het filmpje zijn kijkers toe. ‘Jullie vormen een onderdeel van dit werk; jullie zijn de reden dat we deze prijs hebben gekregen’. Natuurlijk weet ik dat Paulo zijn prijs vooral aan zichzelf te danken heeft; aan zijn onvermoeibare inzet. Maar toch voel ik me trots.
Sinds begin dit jaar zit ik, bossengek bij uitstek, in het hol van leeuw. In positieve zin dan. Ik werk voor een half jaar op het Greenpeace-kantoor in Manaus, in het hartje van de Amazone. Bijna twintig jaar geleden woonde ik ook een half jaar in Brazilië, maar toen zat ik aan de kust, en deed ik voor mijn opleiding onderzoek in het Atlantische regenwoud. Na die tijd heeft Brazilië altijd een speciaal plekje in mijn hart gehouden. Net als de Amazone, de ‘airco van de aarde’. En dit geweldige bos wordt ernstig aangetast door ongebreidelde boskap.
Kapgrage landbouwers
Hier in Manaus verzamelde Paulo Adario een groep mensen om zich heen die zich met hart en ziel inzetten voor de bescherming van het regenwoud tegen kapgrage landbouwers die op de plek waar nu het regenwoud staat, hun gewassen willen verbouwen of hun koeien willen laten grazen. De bomen die hier zo hinderlijk in de weg staan, worden in vele gevallen in de brand gestoken met enorme bosbranden tot gevolg. En de mensen en dieren die in het oerwoud wonen? Huh? Daar maak je je toch niet druk om….Illegaliteit, corruptie en omkoping vieren hier hoogtij en dat maakt me vaak razend. Daarom vind ik het ook zo geweldig om me tijdelijk te mogen aansluiten bij Paulo en de zijnen. Hij is een geweldige man om mee samen te werken, al is hij natuurlijk ook veel de hort op.
Sinds begin jaren negentig heeft Paulo al heel wat bereikt: een verbod op de handel in mahoniehout; een vrijwilllige stop van sojahandelaren op de handel in soja uit ontboste Amazonegebieden; afspraken met de grootste slachterijen in Brazilië om geen koeien af te nemen van veeboeren die betrokken zijn bij ontbossing. Daar maakte hij niet alleen maar vrienden mee. Meerdere malen werd hij zelfs bedreigd. Maar Paulo en de zijnen gingen gewoon door. Tien jaar geleden begeleidde hij Greenpeace-vrijwilligers uit de hele wereld om samen met de oorspronkelijke bewoners, de Deni indianen, hun gebied in kaart te brengen. Zo kregen ze officieel recht op hun grond en daarmee ook het recht om houtkappers te weren. Dit gebied is nu officieel van hen.
Het oerwoud in
Op 18 maart komt de gloednieuwe Rainbow Warrior in Manaus aan. Hier vandaan zakken we verder de Amazone af, met internationale beroemdheden en journalisten aan boord, met geïnteresseerden en belanghebbenden. We willen wereldwijd aandacht vragen voor de schoonheid én voor de vernietiging van dit unieke regenwoud. De afgelopen weken ben ik druk bezig geweest met de voorbereidingen en ik kan bijna niet wachten tot we echt van start kunnen. Nu ik hier woon en werk, dringt het belang van de bescherming van de Amazone pas echt in al z’n heftigheid tot me door. Dit bosgebied is zo bepalend voor het wereldwijde klimaat en de neerslagpatronen in Zuid Amerika, daar kan simpelweg niet zo onnadenkend mee omgesprongen worden. En bovenal, het is hier zó mooi; dat mág niet verloren gaan. Daar werken we hier met z’n allen hard aan: lees ook maar dit bericht. Dat ik hier nu aan mag meewerken, tja, daar ben ik toch trots op.
Hilde Stroot, campagneleider bossen, woont sinds januari met haar gezin in de Braziliaanse stad Manaus. Daar werkt ze op het Greenpeace-kantoor mee aan de bescherming van de Amazone. De komende maanden houdt ze ons regelmatig via een blog op de hoogte.