Bij Greenpeace hebben we niet zo veel teamuitjes, op een enkele strandwandeling of heiloop na. Maar Delta doet ons nu een aanbod dat we niet kunnen weigeren: vrouwenavond op 28 november! Met als openingsact Peter Boerma, directeur van Delta. Ook cabaretière Katinka Polderman is van de partij: een ‘tsunami van liedjes’ wordt ons beloofd.
Ongelukkig woordkeuze, tsunami. Was het niet een tsunami die in Japan een verwoestende kernramp ontketende?
Het hele initiatief straalt onhandigheid uit. Zou Boerma het avondje zelf bedacht hebben? Ik zie al helemaal voor me hoe hij zijn hersenen pijnigt over de vraag hoe de vrouwelijke helft van de bevolking mee te krijgen in zijn plannen voor een tweede kerncentrale. Uit onderzoek blijkt namelijk dat vrouwen vaker tegen kernenergie zijn dan mannen. Een man is wel te paaien met een paar ton glimmend staal en een megalomane toekomstvisie. De meeste vrouwen worden daar echter niet warm of koud van.
En dus: vrouwenavond bij Delta. De energieproducent vertaalt zijn queeste naar de gunst van de vrouw op de volgende manier: ‘Vaak blijkt dat vrouwen minder affiniteit hebben met technische vraagstukken zoals kernenergie.’ Wat er vrij vertaald op neerkomt dat vrouwen te dom zijn om te snappen dat kernenergie een fantastisch idee is. Ik weet niet of er veel feministen rondlopen in Zeeland, maar bij mij zouden de nekharen nog tijdens het aardappelschillen omhoog gaan staan van zo’n bericht.
Hoe zou Boerma zijn praatje beginnen? Ik denk met een klaagzang als ‘mijn vrouw begrijpt me niet’. Wekt direct sympathie op en geeft subtiel het thema van de avond weer. Met woorden als ‘tsunami’ en ‘onbegrip’ kan dit gezellige avondje niet meer stuk. Als Katinka de dames vervolgens nog even flink hard laat lachen, tovert het woord kernenergie in de toekomst automatisch een glimlach op het gezicht van de Zeeuwse meisjes. De communicatiestrateeg van Delta zou de Nobelprijs moeten krijgen voor dit sterk staaltje creatieve indoctrinatie.
Bij ons op kantoor werkt het al. Alle vrouwen die het horen, beginnen spontaan te bulderen van het lachen. En pakken vervolgens hun agenda voor een tripje naar Zeeland volgende week. Tot dan, Peter!