Foto door Martine Kamara © voor Greenpeace
Op goed geluk fietste ik zondag op m’n OV-fietsje van Amsterdam centraal naar het Westerpark, om me te laten horen op het Klimaatalarm. In februari had ik me opgegeven als vrijwilliger bij Greenpeace. Er was een speciale functie als organizer voor het klimaatteam. Organizers zijn vrijwilligers die door Greenpeace worden opgeleid om zelf acties te ontwikkelen. In dit geval dus voor de klimaatcampagne. Ik was al eerder actief geweest bij Greenpeace en had daar goede herinneringen aan overgehouden. Ik had door mijn studie wat meer vrije tijd, en hoe kan ik die nou beter gebruiken dan door me in te zetten voor een organisatie die mijn idealen deelt?
Ik kwam terecht in een divers team, en door de gezamenlijke drive om iets moois neer te zetten, verliep de – helaas grotendeels online – samenwerking al snel heel goed. Iedereen binnen het team maakte lange dagen op werk en studie, en toch lukte het tijdens de online avondmeetings om vol energie te brainstormen en vooral ook veel te lachen. Ons uiteindelijke doel: Het Klimaatalarm op 14 maart gebruiken als podium om zoveel mogelijk mensen bij de online Greenpeace Actie Kick-Off te krijgen op 31 maart. Al snel vlogen de ideeën rond om de aandacht te genereren: spandoeken, posters, muzikanten en gastsprekers. Alles mocht en alles kon.
Na lang beraad begonnen we een poster- en flyer actie door het hele land. We kregen al gauw een enthousiaste groep mensen op de been. Samen hebben zij 2000 posters door het hele land geplakt, en op talloze Klimaatalarm locaties flyers uitgedeeld! Enorm veel dank aan alle vrijwilligers!
Zelf alarm slaan
Het uiteindelijke idee voor onze eigen actie voor het Klimaatalarm kwam pas later. Onder strenge coronamaatregelen mochten we op de Greenpeace loods komen kijken, en die kans lieten we niet aan ons voorbij gaan. In de loods was alles te zien waar een activistenhart van gaat kloppen, zo veel geschiedenis en daarnaast ook zo veel opties voor onszelf om te gebruiken. Ons oog viel op een stapel oude lege weggeschoven olievaten, daar kan wel wat geluid mee gemaakt worden! Na een kleine schoonmaakbeurt en een flinke beplakking met de Maak Toekomst posters hadden we een busje vol trommels, klaar om in het Westerpark het alarm te luiden.
Mijn organizersteam kwam zo vroeg mogelijk, om een goede plek te krijgen voor onze olievat-trommels. Het was meteen duidelijk dat op een demonstratie tijdens coronatijd onder strenge ogen wordt toegezien. Toen we aankwamen was het veld nagenoeg leeg, op een horde politiebusjes na. Gelukkig lukte het om ons busje toch in de buurt te krijgen, en stonden onze vaten er al snel goed bij. De wind ging er bijna vandoor met ons spandoek, maar het blijkt maar weer: je komt een eind met wat stokken en touw.
Bij de start was het veld flink volgelopen. Het was een onwerkelijke situatie om met zo veel mensen, uiteraard netjes op afstand, weer eens wat mee te maken, en de sfeer zat er bij iedereen goed in en. Om 15:00 precies zou het losgaan, en dat ging het. Na een minuut stilte galmde een golf van geluid over het Westerpark heen. Ik sloeg mijn armen lam op mijn aangewezen olievat, minutenlang. Het geluid van potten, pannen, ratels en megafoons bleef maar aanhouden. Onze vaten trokken flink wat aandacht. Al snel had ik een jongen naast me staan die in zijn enthousiasme zó vol op het vat begon mee te slaan, dat zijn stok uiteindelijk brak. Daar konden we dan wel weer om lachen. We sloegen net zo lang door tot er gebaren onze kant op kwamen dat het nou ongeveer wel genoeg was – en toen nog een heel klein beetje langer. Mijn oren suizen nu, in de trein naar huis, nog na.
Actie kick-off
Met Greenpeace hebben we een prachtig signaal afgegeven naar heel Nederland, maar ons werk is nog niet voorbij! Daarom blijven we in actie komen.
In april organiseert Greenpeace een actie. Hoe ze dat gaan doen, dat houden ze nog even geheim. Maar jij kan als eerste horen wat het plan is. Tijdens de Actie Kick-Off op 31 maart vertellen ze je daar meer over. Kom je ook?
Doe mee