Joanne Schurer uit Egmond aan Zee heeft voor Greenpeace een vast bedrag gereserveerd in haar testament. ‘Ik weet zeker dat er door Greenpeace meer hoop is op een schone, duurzame en veilige wereld. Niet alleen voor mijn eigen kleinkinderen, maar voor alle kinderen op de wereld.’
Schurer werkte 28 jaar als docent Engels op een Amsterdamse vmbo-school en is sinds een aantal jaar met pensioen.
‘We gingen verhuizen en vonden het nodig onze testamenten aan te passen. Dat was voor mij een mooie gelegenheid om er een aantal goede doelen, waaronder Greenpeace, in op te laten nemen. Ik vond het een prettig idee om mijn jarenlange betrokkenheid bij Greenpeace voor na mijn overlijden vast te leggen, want er is nog zo veel te doen.’
Op reis in India zag zij de gevolgen van overbevissing met eigen ogen. ‘Elke ochtend kwamen de lokale vissers in hun mooie houten boten het strand op met hun schamele vangst, amper genoeg om hun families te voeden.
Toen de vissers weg waren, zag ik een prachtige zeeslang in het zand spartelen. Ik pakte hem op met mijn teenslippers en gooide het dier terug in zee.
Twee jonge Russische toeristen keken toe en riepen onder luid applaus “Greenpeace!”. Dat is de associatie die mensen hebben: waar de natuur in gevaar is, komt Greenpeace in actie.
Een schone, groene wereld waarin mensen en dieren onder goede omstandigheden kunnen leven – dat is de wereld die ik wil nalaten. Ik weet zeker dat er een grotere kans is op zo’n wereld door het werk van organisaties als Greenpeace.’