“Ik probeer persoonlijke veroordelingen over iemands levensstijl te vermijden, maar ik ga graag de discussie aan over klimaatverandering.”
Ondanks dat ze nooit had kunnen verwachten dat het iets voor haar zou zijn, voelt Anne Ruijter (25) zich helemaal in haar element als actievoerder op een boot van Greenpeace. In dit interview vertelt Anne over haar reis van veganistisch eten naar haar toewijding op het water.
Anne, kun je vertellen wanneer en hoe je interesse in het klimaat begon?
Mijn interesse voor het klimaat begon pas serieus te groeien toen ik 18 was. Ik was vooral bezig met school en Netflix, maar toen begon ik documentaires van Greenpeace te kijken en informatie online op te zoeken. Ik vond het raar dat ik er alleen buiten school langzaam mee in aanraking kwam, en verder alleen bij een hoofdstuk aardrijkskunde. Ik kende toen nog niet zo veel klimaatgroepen, dus ik besloot vrijwilligerswerk voor Greenpeace te gaan doen.
Ik leerde meer over duurzaamheid en hoe we anders met de natuur kunnen omgaan, toen ik op 14-jarige leeftijd bij een biologische supermarkt ging werken. Het opende mijn ogen voor wat er misging in de samenleving en motiveerde me om meer te doen dan alleen veganistisch eten.
Wat was je eerste actie als activist?
Het uitdelen van flyers voor een evenement over de bossenwet was m’n eerste ‘actie’. Na een jaar van dat soort activiteiten volgde ik een driedaagse actietraining bij Greenpeace. Daarna ging ik meteen het water op, hoewel ik nooit had kunnen bedenken dat het iets voor mij zou zijn, en realiseerde ik me dat activisme echt iets voor mij is. Ik was 20.
Je bent RIB-bestuurder bij Greenpeace. Kun je uitleggen wat dat inhoudt?
Ja, ik ben een van de RIB-bestuurders, wat staat voor Rigid Inflatable Boats, de kleine opblaasbare boten die je tijdens acties ziet. Bij de actie van Greenpeace tegen Shell in de Rotterdamse haven in oktober 2021, waren er al agenten ter plaatse en met de kleine bootjes hebben we ervoor gezorgd dat ze niet bij ons grote zeilschip konden komen. Dat was echt tof om te doen.
Wat zijn enkele van je meest memorabele ervaringen met Greenpeace tot nu toe?
Ik heb het voorrecht gehad om met Greenpeace mee te varen op de grote schepen, als matroos en RIB-bestuurder. Tweemaal ben ik drie maanden op onderzoek uit geweest, een keer met de Esperanza in de Noordzee voor een campagne tegen bodemtrawlers in mariene beschermde gebieden, en een andere keer met de Arctic Sunrise naar Antarctica om de pinguïnpopulatie in kaart te brengen. We zijn zelfs met een onderzeeër naar de bodem gegaan op zoek naar leven. Het voelde geweldig om direct bij te dragen aan het beschermen van deze gebieden.
Hoe ga je om met mensen die klimaatverandering ontkennen of negeren?
Ik probeer persoonlijke veroordelingen over iemands levensstijl te vermijden, maar ik ga graag de discussie aan over klimaatverandering. Het is belangrijk om mensen bewust te maken, vooral van de problemen in het systeem, en om samen oplossingen te vinden.
Wat betekent klimaatactivisme voor jou op persoonlijk niveau?
Het is groots. Je kunt de klimaatcrisis gewoon niet negeren. Het gaat over onze toekomst en het heden van miljoenen mensen die er nu al onder lijden. De oudere generatie doet gewoon niet genoeg, en dat motiveert me om door te gaan. Voor mij is actievoeren ook een sociaal gebeuren geworden, het is een manier om verbonden te blijven met gelijkgestemden. Het is zeker een uitdaging om te studeren en tegelijkertijd actie te voeren, maar het is de moeite waard.