Oceanen lopen niet door één simpele oorzaak gevaar. Een optelsom van meerdere grote bedreigingen, zoals overbevissing, vervuiling en klimaatverandering, ligt ten grondslag aan de deplorabele staat waarin onze zeeën verkeren.
Er wordt bijvoorbeeld eenvoudigweg veel te veel vis gevangen. Daardoor kunnen vispopulaties niet herstellen en is er dus ook onvoldoende aanwas van nieuwe vis. Van 90 procent van de visbestanden wordt het maximale of zelfs meer uit zee gehaald. Dit gebeurt ondermeer met schadelijke vangstmethoden die het zeeleven onder water kapot maken of onnodige bijvangsten hebben. Bovendien ondermijnt piratenvisserij pogingen om de zeeën op een verantwoorde manier te beheren.
Non-selectieve visserijmethoden
Veel vissers gebruiken grote netten die op of over de bodem slepen. Deze manier van vissen maakt geen onderscheid tussen bijvoorbeeld een schol, een kabeljauw en een kreeft. Alles wordt naar boven gehaald. Zo kan een visser op schol vissen, maar tegelijkertijd bedreigde kabeljauw en zeewolf meevangen. De sleepnetten vangen niet alleen grote hoeveelheden vis, maar beschadigen het ecosysteem ook volledig. De netten schrapen over de bodem en vernietigen het leven op de bodem. Ook industriële tonijnvissers gebruiken grote, niet-selectieve netten. Zogenaamde lokvlotten, die al het leven naar zich toe trekken, verergeren de situatie nog eens extra. En zo sterven voor de blikjes tonijn in de supermarkt nog steeds onnodig haaien, roggen, zeeschildpadden en andere bedreigde zeedieren.
Piratenvisserij
Wereldwijd wordt één op de vijf vissen illegaal gevangen. Piratenvisserij is vissen zonder vergunning, in verboden zones of bijvoorbeeld buiten de wettelijk toegestane periode. Ook vissen zonder de vangst (volledig) op te geven aan de overheid valt hieronder. Pure diefstal van de natuur, van eerlijke vissers en van onze kinderen.
Grenzen verlegd
Jarenlang hebben industriële vissersvloten uit China, Korea, Taiwan, Japan, de VS en de EU (waaronder Nederland) hun eigen visgronden overbevist. Als daar de vangsten terugliepen, zochten ze nieuwe visgronden op om toch genoeg binnen te halen. Zo zijn vissers de afgelopen jaren steeds verder de diepzee in getrokken en richting de Noord- en Zuidpool en de kustwateren van Afrikaanse landen. De lokale bevolking in de Afrikaanse kustgebieden is afhankelijk van de visvangst. De mensen die hier wonen, vissen er al duizenden jaren en doen dit kleinschalig. Door de komst van grote industriële vissersvloten raken de visbestanden in hun eigen wateren nog sneller uitgeput. Nederland speelt hierbij een grote rol: ons land heeft de grootste zogenaamde monsterboten die niet alleen de Noordzee, maar ook de Stille Zuidzee en de Afrikaanse wateren leegvissen.
De oplossing
Greenpeace beschermt de oceanen. Een van de manieren waarop we de oceanen weer gezond kunnen maken, is het instellen van zeereservaten. Lees meer!