Πώς ξεκίνησαν όλα

Υπάρχει ένα παλιό αστείο στον Καναδά, ότι σε όποιο μπαρ και να πας θα πετύχεις κάποιον που λέει ότι έχει ιδρύσει την Greenpeace. Στην πραγματικότητα, δεν υπήρξε ένας ιδρυτής: το όνομα, η ιδέα, το πνεύμα, οι τακτικές, έχουν διαφορετική προέλευση.

Το 1970, ιδρύθηκε η Επιτροπή “Don’t Make A Wave”. Ο μοναδικός της στόχος ήταν να σταματήσει μία δεύτερη δοκιμή πυρηνικών όπλων στο νησί Αμτσίτκα στην Αλάσκα. Οι ιδρυτές της επιτροπής ήταν η Dorothy και ο Irving Stowe, η Marie και ο Jim Bohlen, ο Ben και η Dorothy Metcalfe και ο Bob Hunter. Οι πρώτοι διευθυντές ήταν οι Stowe, Bohlen και ένας φοιτητής που ονομαζόταν Paul Cote.

Ο Καναδός οικολόγος Bill Darnell σκέφτηκε τον δυναμικό συνδυασμό των λέξεων για να “δέσει” την ανησυχία της ομάδας για τον πλανήτη και την αντίθεσή της στα πυρηνικά όπλα. Όπως είπε ο Bob Hunter, “κάποιος έκανε σήμα με τα δύο του δάχτυλα όπως φεύγαμε από το υπόγειο της εκκλησίας και είπε ‘Ειρήνη!’. Ο Bill είπε ‘ας το ονομάσουμε Green Peace’. Και όλοι είπαμε αααααα!” Ο γιος του Jim Bohler, ο Paul, επειδή δυσκολευόταν να χωρέσει τις δύο λέξεις σε μία κονκάρδα, τις ένωσε, φτιάχνοντας το νέο όνομα της επιτροπής: Greenpeace.

Η Marie Bohlen ήταν η πρώτη που πρότεινε να πάρουν ένα πλοίο και να πάνε στην Αμτσίτκα ώστε να εναντιωθούν στα σχέδια των ΗΠΑ για πυρηνικές δοκιμές. Η ομάδα ετοίμασε ένα πλοίο, το “Phyllis Cormack”, και έβαλε πλώρη για την Αμτσίτκα για να γίνει αυτόπτης μάρτυρας στις πυρηνικές δοκιμές. Το πλήρωμα ήταν:

Στόχος των 12 στο πλήρωμα ήταν να σταματήσουν, αν μπορούσαν, τις δοκιμές, μπαίνοντας με το σκάφος στην απαγορευμένη περιοχή. Ο Irving Stowe περιέγραψε το ταξίδι ως “ταξίδι ζωής – και ταξίδι ειρήνης”. Κανείς τους δεν ήξερε ότι το ταξίδι αυτό θα δημιουργούσε στη συνέχεια μία παγκόσμια οργάνωση που θα άλλαζε τον κόσμο.

Το πλοίο και το πλήρωμα δεν έφτασε ποτέ στην Αμτσίτκα. Τους σταμάτησε η ακτοφυλακή των ΗΠΑ κι έτσι θεώρησαν το ταξίδι αποτυχία. Όταν όμως επέστρεψαν σπίτι, συνάντησαν χιλιάδες υποστηρικτές που περίμεναν να τους χαιρετήσουν καθώς έμπαιναν στο λιμάνι του Βανκούβερ. Παρόλο που δεν έφτασε στον προορισμό του, αυτή η πρώτη δράση της Greenpeace δημιούργησε τόση πίεση στην κυβέρνηση των ΗΠΑ που οι δοκιμές ακυρώθηκαν.

Τώρα που η Greenpeace κλείνει 50 χρόνια στην πρώτη γραμμή, να αγωνίζεται για την προστασία του περιβάλλοντος, τώρα περισσότερο από ποτέ είναι η στιγμή να κοιτάξουμε το μέλλον.

Εδώ και τώρα, τα δισεκατομμύρια των πολιτών πρέπει να ενωθούν σε ένα κίνημα για να αναλάβουμε δράση σε όλον τον κόσμο. Για να αποτρέψουμε τις χειρότερες επιπτώσεις της κλιματικής κρίσης και την κατάρρευση της βιοποικιλότητας, για να αντιμετωπίσουμε τις δυνάμεις και τις νοοτροπίες που ευνοούν την περιβαλλοντική καταστροφή και για να απαιτήσουμε ένα πράσινο, ειρηνικό και δίκαιο μέλλον.

Ευχαριστούμε όσους προσφέρουν βοήθεια, σβήνουν πυρκαγιές, μπαίνουν σε κοινοβούλια και αίθουσες συνεδριάσεων για να διαμαρτυρηθούν ειρηνικά. Ευχαριστούμε τον νέο που κάνει μία μικρή δωρεά κάθε μήνα, τον συνταξιούχο που μας στηρίζει, τους απεργούς για το κλίμα, τους επιστήμονες που ρίχνουν φως στα ψέματα της φαινομενικά παντοδύναμης βιομηχανίας ορυκτών καυσίμων και μας κλέβει πόρους που είναι ανεκτίμητοι για τις επόμενες γενιές.

Τα προηγούμενα 50 χρόνια μας ετοίμασαν. Εδώ και τώρα πρέπει να πάρουμε όλα τα διδάγματα από τα 50 αυτά χρόνια και να είμαστε όσο πιο δημιουργικοί, όσο πιο αποφασισμένοι και όσο πιο ενωμένοι γίνεται.

Εδώ και τώρα είναι η στιγμή που πρέπει να βγούμε από τη βολή μας και να αναλάβουμε δράση, να βρούμε κουράγιο, με την ελπίδα να μας φωτίζει τον δρόμο. Γιατί όλα είναι δυνατά! Όπως είπε η Dorothy Stowe, ιδρυτικό μέλος της Greenpeace, “είναι απίστευτο το τι μπορεί να πετύχει μια χούφτα ανθρώπων που κάθεται στο τραπέζι της κουζίνας”.

Δες όλες τις σημαντικές στιγμές της Greenpeace σε όλον τον κόσμο εδώ