Από τη στιγμή που αποφασίζει κάποιος να γίνει εθελοντής ή ακτιβιστής στην οργάνωση, ένα από τα πρώτα πράγματα που μαθαίνει είναι ότι η Greenpeace έχει ως αρχή της τη μη βίαιη ειρηνική αντιπαράθεση. Στην αρχή ακούγεται δύσκολο, είναι όμως τόσο σημαντικό. Στα 30 χρόνια ύπαρξής μας, μέσα από αυτή τη δυναμική, μη βίαιη δράση η οργάνωση καταφέρνει να είναι παρούσα σε σημαντικά προβλήματα, να υψώνει τη φωνή της με τα σωστά επιχειρήματα και να μην μένει αμέτοχη στην αδικία. Η Greenpeace καταφέρνει να δείξει τι μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί για το καλό του κόσμου που ζούμε, γιατί η Greenpeace είναι οι άνθρωποι. Οι απλοί καθημερινοί άνθρωποι που αγαπούν τη Γη, θέλουν να κάνουν κάτι διαφορετικό και βρίσκουν αυτό που τους ταιριάζει μέσα από το έργο της οργάνωσης.
Στη χώρα μας η οργάνωση έχει δείξει και έχει επηρεάσει εταιρείες γύρω από το θέμα των ΓΤΟ (GMO), του πόσο σημαντική είναι η προστασία του θαλάσσιου οικοσυστήματος τόσο σε οικονομικό όσο και σε κοινωνικό επίπεδο, και τα τελευταία χρόνια μέσα από το κίνημα για τη μείωση του πλαστικού πώς μπορούμε όλοι αλλάζοντας συνήθειες να μην επιβαρύνουμε περισσότερο το περιβάλλον γύρω μας. Για πάνω από 20 χρόνια προωθεί και στηρίζει τις καθαρές μορφές ενέργειας, δεν διστάζει να πιέσει τις κυβερνήσεις και έχει καταφέρει να περαστούν νομοθεσίες όπως η εικονική αυτοπαραγωγή ενέργειας.
Ο ρόλος των εθελοντών είναι να κάνουν γνωστό το έργο της οργάνωσης στον καθημερινό κόσμο εκεί έξω! Πάντα με δημιουργικό τρόπο είμαστε σε πλατείες, εκθέσεις και στις γειτονιές. Οι ακτιβιστές από την άλλη, είναι οι μικροί ήρωες που θα κάτσουν έξω από μια εταιρεία ώρες για να διαμαρτυρηθούν για τις «κακές» πρακτικές της. Είναι αυτοί που θα βρεθούν κρεμασμένοι από γέφυρες για να περάσουν ένα δυνατό μήνυμα. Είναι αυτοί που θα περάσουν τη νύχτα τους στο κρατητήριο γιατί ξέρουν ότι η προστασία του περιβάλλοντος είναι ένα ύψιστο αγαθό και αξίζει να προσπαθήσεις γι’αυτό.
Η πανδημία μας άλλαξε όλα τα πλάνα. Μείναμε σπίτι, κολλημένοι σε οθόνες, να κάνουμε διαδικτυακές εκπαιδεύσεις, και παρά τις δυσκολίες να μείνουμε αισιόδοξοι και δημιουργικοί. Όλα αυτά για να κρατήσουμε έστω και μία μικρή επαφή με τον κόσμο της Greenpeace.
Προσωπικά, νομίζω ξεχωρίζω την πρώτη δράση του Ελληνικού Γραφείο στον Ισθμό της Κορίνθου ενάντια στη θαλάσσια ρύπανση. Ήταν η αρχή όσων θα ακολουθούσαν, ήταν δυνατή και μακάρι από μια μεριά να το είχα ζήσει και από κοντά όλο αυτό. Αυτό όμως που θα θυμάμαι πάντα είναι το ξημέρωμα πάνω στον πύργο ψύξης, στα 130 μέτρα, στον ΑΗΣ Αγ. Δημητρίου τον Δεκέμβριο του 2015. Τότε ζητούσαμε από την κυβέρνηση να υπογράψει κι αυτή τη Συμφωνία του Παρισιού, να στρέψει την ΔΕΗ προς τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας και να προωθήσει την ενεργειακή αναβάθμιση κτιρίων με στόχο τη δωρεάν παροχή ηλιακής ενέργειας σε φτωχά νοικοκυριά.
Προχωρώντας πλέον στο 2ο μισό του 2021, με τη βιοποικιλότητα να καταρρέει και με τα σημάδια της κλιματικής κρίσης να εκδηλώνονται παντού γύρω μας, ίσως και να είναι η τελευταία μας ευκαιρία να αλλάξουμε ριζικά συνήθειες, πολιτική, αντιλήψεις και να κάνουμε το καλύτερό μας για την προστασία του πλανήτη. Η επόμενη μέρα μετά την πανδημία πρέπει να μας διδάξει τι δεν πρέπει να κάνουμε άλλο. Ή καλύτερα, αυτό είναι ένα μάθημα που καλό θα είναι να το έχουμε μάθει ήδη και γυρίζοντας σελίδα να γράψουμε με πιο καθαρά γράμματα το επόμενο κεφάλαιο.
*Η Δήμητρα Τσερκάκη είναι χημικός, μανούλα 2 γατοπαιδιών, εθελόντρια εδώ και 17 χρόνια και αναρριχήτρια.
Πάτα εδώ