Η πανδημία Covid-19 μας δείχνει πόσο εύθραυστες μπορούν να γίνουν οι κοινωνίες, οι οικονομίες και οι δημοκρατίες μας. Μαζί με άλλους οργανισμούς και κυβερνήσεις, η Ευρωπαϊκή Ένωση προσπαθεί να αποτρέψει τα χειρότερα πιθανά σενάρια, επιδιώκοντας να κρατήσει την Ευρωπαϊκή οικονομία σταθερή. Ωστόσο, η αντίδραση των ευρωπαϊκών κρατών οφείλει να αντιμετωπίσει τα βασικά ζητήματα που καθιστούν τις κοινωνίες μας τόσο ευάλωτες: κυρίως να μας βοηθήσουν να κάνουμε μία ουσιαστική στροφή μακριά από το τωρινό κοινωνικό και οικονομικό μοντέλο που στηρίζει την ανισότητα και την περιβαλλοντική καταστροφή, αφήνοντάς μας εντελώς απροετοίμαστους σε παρόμοιες κρίσεις.
Πολλές από τις συστημικές ανισότητες έχουν πλέον γίνει εμφανείς, καθώς η αντίδραση στην πανδημία αυτή σταθεροποιείται. Για κάποιους ανθρώπους είναι πιο εύκολη υπόθεση η αντιμετώπιση της σημερινής κρίσης σε σχέση με κάποιους άλλους. Η αυξανόμενη ανισότητα, συμπεριλαμβανομένης και της αύξησης της περιστασιακής εργασίας, αφήνει πολύ κόσμο εκτεθειμένο στη σημερινή αλλά και σε κάθε νέα κρίση.
Όπως πολλοί άλλοι, έτσι κι εμείς, ζητάμε οι δαπάνες που θα γίνουν να στηρίξουν την οικοδόμηση μίας καλύτερης και πιο ανθεκτικής κοινωνίας, βασισμένης σε καλύτερο σύστημα υγείας, πρότυπα απασχόλησης, κοινωνική και περιβαλλοντική προστασία.
Από την αντίδραση στον Covid-19 μέχρι την Ευρωπαϊκή Πράσινη Συμφωνία, οι δράσεις της Ευρωπαϊκής Ένωσης πρέπει να είναι βασισμένες στις αξίες – ανθρώπινη αξιοπρέπεια, ελευθερία, δημοκρατία, ισότητα, κράτος δικαίου και ανθρώπινα δικαιώματα – οι οποίες κατοχυρώνονται στις Συνθήκες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, στον Ευρωπαϊκό Χάρτη Θεμελιωδών Δικαιωμάτων, και στον Ευρωπαϊκό Πυλώνα Κοινωνικών Δικαιωμάτων.
H φροντίδα των γύρω μας, η προστασία του περιβάλλοντος και η επιστήμη πρέπει να αποτελούν τη βάση για όλες τις αποφάσεις που λαμβάνονται. Όπως αναφέρει ο Περιφερειακός Διευθυντής του ΠΟΥ για την Ευρώπη, σε τέτοιους καιρούς “δεν υπάρχει αμφιβολία ότι η αρχή της πρόληψης είναι αυτή που πρέπει να οδηγεί τις αποφάσεις μας”. Επίσης, όλες οι δαπάνες πρέπει να συμφωνούν με την Συμφωνία του Παρισιού, συμπεριλαμβανομένων των επιδοτήσεων ενέργειας, των χρηματοδοτήσεων στο πλαίσιο της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής της ΕΕ και των κονδυλίων διάρθρωσης και συνοχής.
Η Ευρωπαϊκή Επιτροπή πρέπει να επενδύσει στους ανθρώπους και να αποφύγει τη “διάσωση” των ρυπογόνων βιομηχανιών. Αντ’ αυτού, πρέπει να στραφεί σε δημόσιες επενδύσεις, σηματοδοτώντας μία νέα αρχή για μία κοινωνία όπου θα φροντίζουμε τους συνανθρώπους μας αλλά και τον πλανήτη. Στην εισαγωγή της Ευρωπαϊκής Πράσινης Συμφωνίας, η Ευρωπαϊκή Επιτροπή προετοιμάζει το έδαφος για μία περιβαλλοντική μετάβαση. Η τωρινή κρίση του Covid-19 και η επακόλουθη οικονομική ύφεση μας δείχνουν τη βαθιά ανάγκη να είναι εξίσου δίκαιη και πράσινη και η κοινωνική και η οικονομική μετάβαση. Ο συνδυασμός των τωρινών δαπανών με μία πραγματική Νέα Πράσινη Συμφωνία θα συμβάλει σε αυτόν ακριβώς τον στόχο.
Για τον λόγο αυτόν, η Ευρωπαϊκή Ένωση πρέπει να εξασφαλίσει τα παρακάτω:
Οι άνθρωποι – όχι οι επιχειρήσεις – θα πρέπει να βρίσκονται στο επίκεντρο της αντίδρασης στη σημερινή κρίση
- Διασφάλιση ότι τα άτομα που είναι σε δυσμενή θέση εξαιτίας της κρίσης του Covid-19 θα λάβουν επαρκή αποζημίωση, ώστε κανείς να μην πεινάσει, να μην χάσει το σπίτι του, ή/και την πρόσβαση στην υγεία. Οι πολιτικές για τη δημόσια υγεία πρέπει να έχουν ως βάση τα συμφέροντα των ευάλωτων ατόμων, αλλιώς υπάρχει κίνδυνος αύξησης του χάσματος της ανισότητας, αλλά και των επιπέδων φτώχειας, όπως συνέβη μετά την οικονομική κρίση του 2008.
- Προσαρμογή του προϋπολογισμού, καθώς και των προσωρινών δαπανών, για την αντιμετώπιση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε. Αντί να προσπαθήσουμε να κλείσουμε τις τρύπες με το σημερινό οικονομικό μοντέλο, όπως προτρέπουν πολλές προτάσεις της Επιτροπής, θα πρέπει να γίνουν επενδύσεις που θέτουν στο επίκεντρο τους ανθρώπους και τον πλανήτη, υπό οποιεσδήποτε συνθήκες. Συγκεκριμένα, αυτό σημαίνει επενδύσεις σε μία κοινωνικά δίκαιη και πράσινη μετάβαση, σε μία σύγχρονη ανθρωποκεντρική οικονομία χωρίς άνθρακα, η οποία χαρακτηρίζεται από: θέσεις εργασίας υψηλής ποιότητας που στηρίζουν τους ανθρώπους ακόμη και σε περιόδους κρίσης, δημόσια αγαθά όπως η υγειονομική περίθαλψη, η εκπαίδευση, η κοινωνική φροντίδα, η πρόσβαση στις δημόσιες συγκοινωνίες και η πρόσβαση σε πολιτιστικά ιδρύματα για όλους.
- Διακοπή στην επιβολή μέτρων λιτότητας και – μακροπρόθεσμα – προώθηση της ευημερίας. Μετασχηματισμός του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης της ΕΕ σε Σύμφωνο Ευημερίας που δίνει προτεραιότητα και επενδύει στην ανθρώπινη ευημερία και στη διατήρηση και προστασία του φυσικού περιβάλλοντός μας. Οι κατευθυντήριες γραμμές δαπανών της ΕΕ για τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα και τις επιχειρήσεις πρέπει να προσαρμοστούν, να προστεθούν κοινωνικές ρήτρες που προστατεύουν τα δικαιώματα των εργαζομένων και να αποκλειστούν δραστηριότητες που βλάπτουν το περιβάλλον και την υγεία μας. Οι χώρες της ΕΕ πρέπει να αναλάβουν την ευθύνη για την οικοδόμηση μίας δίκαιης κοινωνίας, την εξασφάλιση ενός υγιούς περιβάλλοντος και τη διασφάλιση ενός βιώσιμου πλανήτη για τις μελλοντικές γενιές.
Προστασία του πλανήτη
- Είναι επιτακτική η αξιοποίηση των υφιστάμενων επενδύσεων για την καλύτερη διαχείριση της εκτυλισσόμενης κρίσης του κλίματος και της βιοποικιλότητας. Η τελευταία θέτει επιπρόσθετες απειλές για τη ζωή, την υγεία, τα μέσα διαβίωσης και την ευημερία των ανθρώπων. Η ΕΕ θα πρέπει να υποστηρίξει τις αναγκαίες αλλαγές ιδιαίτερα στους τομείς της βιομηχανίας και των υποδομών, ώστε να επιτευχθεί μια οικονομία μηδενικής χρήσης άνθρακα μέχρι το 2040, προκειμένου να παραμείνουμε εντός του στόχου συγκράτησης της πλανητικής θερμοκρασίας περίπου στον 1.5°C.
- παρατηρήσαμε ότι οι δημόσιοι πόροι διοχετεύονται δυσανάλογα στις ρυπογόνες βιομηχανίες και τους οικονομικά ισχυρούς. Η αντίδραση στην παγκόσμια χρηματοπιστωτική κρίση επιδείνωσε την ανισότητα και έδωσε μία ανεπιθύμητη ώθηση στις βιομηχανίες που εντείνουν την κλιματικη κρίση. Η Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕ) και η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα (ΕΚΤ) πρέπει να προχωρήσουν μόνο στην προώθηση επενδύσεων με πραγματικές λύσεις για το κλίμα, ιδίως σε εκείνες που ωφελούν περισσότερο το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού, όπως το σιδηροδρομικό δίκτυο και άλλες δημόσιες συγκοινωνίες, η δημόσια ύδρευση, οι τοπικές λύσεις διαχείρισης αποβλήτων που δίνουν προτεραιότητα σε τοπικά συστήματα επαναχρησιμοποίησης, λιπασματοποίησης και επισκευής, η ανανεώσιμη ενέργεια που ανήκει στις τοπικές κοινότητες και η εξοικονόμηση ενέργειας. Τέτοιες λύσεις θα πρέπει να εξαιρεθούν οριστικά από τον κανόνα του 3% στα ελλείμματα των εθνικών προϋπολογισμών της ΕΕ. [1]
- Όσο περισσότερο καθυστερούμε να μειώσουμε τις εκπομπές αερίων θερμοκηπίου και να προστατέψουμε τη βιοποικιλότητα, τόσο μεγαλύτερο είναι το κόστος για την ανθρώπινη ζωή και την επιβίωση, τόσο μεγαλύτερη είναι η βλάβη στον πλανήτη που μας στηρίζει, τόσο μεγαλύτερο είναι το οικονομικό κόστος και τόσο δυσανάλογες θα είναι οι επιπτώσεις. Η σημερινή κρίση μας υπενθυμίζει την επείγουσα ανάγκη για την προστασία των ανθρώπων και του πλανήτη. Ως εκ τούτου, σύμφωνα με τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα, η ΕΕ πρέπει να θέσει ως κλιματικό της στόχο για το 2030 τη μείωση κατά τουλάχιστον 65% των εκπομπών αερίων του θερμοκηπίου και να δημιουργήσει μία Ευρωπαϊκή Στρατηγική Βιοποικιλότητας με σκοπό να αναχαιτίσει τη μείωσή της.
- Σε καιρούς κοινωνικής και οικονομικής αποσταθεροποίησης, είναι ακόμα πιο σημαντικό να μπορούν όλοι να έχουν πρόσβαση σε ένα υγιεινό και οικολογικό διατροφικό μοντέλο με μειωμένη κατανάλωση κρέατος. Αυτό μπορεί να επιτευχθεί μέσω της μετατόπισης των επιδοτήσεων, τη μείωση των φόρων στα φρούτα και στα λαχανικά και μέσω της άρσης των φορολογικών ελαφρύνσεων (π.χ μειωμένα ποσοστά ΦΠΑ) και άλλων έμμεσων επιδοτήσεων για το κρέας και για τα ανθυγιεινά, επεξεργασμένα προϊόντα.
- Περισσότερο από το ένα τρίτο του προϋπολογισμού της ΕΕ χρηματοδοτεί αγροτικές επιδοτήσεις στα πλαίσια της Κοινής Αγροτικής Πολιτικής. Αυτά τα ευρωπαϊκά κονδύλια θα πρέπει να ανακατευθυνθούν από τη μη βιώσιμη βιομηχανική κτηνοτροφία και την εντατική γεωργία σε ένα βιώσιμο αγροτικό πρότυπο, το οποίο συμβάλλει στη δημιουργία ενός ανθεκτικού μοντέλου καλλιέργειας και κτηνοτροφίας, το οποίο ταυτόχρονα βασίζεται σε και προστατεύει την βιοποικιλότητα.
Ενδυνάμωση των δημοκρατικών δομών
- Προστασία του δικαιώματος στην ιδιωτική ζωή. Ο Χάρτης Θεμελιωδών Δικαιωμάτων παρέχει στους πολίτες της ΕΕ το δικαίωμα της ιδιωτικής ζωής (άρθρο 7) και της προστασίας των προσωπικών δεδομένων (άρθρο 8). Στις παρούσες συνθήκες, η ΕΕ είναι αναγκαίο να διασφαλίσει ότι οι εθνικές και οι περιφερειακές αρχές δεν χρησιμοποιούν την επιδημία για να δικαιολογήσουν τον έλεγχο κίνησης των ανθρώπων μέσω, για παράδειγμα, της χρήσης των πληροφοριών τοποθεσίας των κινητών τηλεφώνων. Τα μέτρα έκτακτης ανάγκης που καταπατούν την ιδιωτικότητα των ανθρώπων πρέπει να είναι αναλογικά και προσωρινά. Επιπρόσθετα, οι κυβερνήσεις θα πρέπει να εγγυώνται διαφάνεια και υπευθυνότητα κατά την επεξεργασία των προσωπικών δεδομένων.
- Διασφάλιση ότι οι κανόνες ασφάλειας οι οποίοι εφαρμόζονται στα πλαίσια μιας εθνικής κρίσης ισχύουν μόνο κατά τη διάρκεια αυτής. Οι κυβερνήσεις δεν θα πρέπει να αποκτούν περισσότερες εξουσίες οι οποίες θα διατηρούνται και μετά το τέλος της κρίσης ή που θα διευρύνονται δυσανάλογα.
- Θωράκιση της εκλογικής διαδικασίας. Οι εκλογές είναι αποφασιστικής σημασίας για μία ισχυρή δημοκρατία. Καθώς υπάρχει περιορισμός των δραστηριοτήτων με σκοπό τη μείωση της εξάπλωσης του ιού και αναβολή των εκλογικών διαδικασιών, οι κυβερνήσεις δεν πρέπει να εκμεταλλεύονται αυτό το γεγονός για να παραμείνουν στην εξουσία για όσο επιθυμούν. Η ΕΕ πρέπει να εισάγει ένα σχέδιο υποστήριξης των δημοκρατικών θεσμών και να διασφαλίσει ότι οι εκλογές θα πραγματοποιούνται σε εύθετο χρόνο και/ή ότι εναλλακτικά συστήματα ψηφοφορίας θα δημιουργηθούν και θα εφαρμόζονται σε περιόδους κρίσης.
Η δράση μας στηρίζεται αποκλειστικά σε δωρεές πολιτών. Υποστήριξέ μας
Πάτα εδώ