Τον τελευταίο καιρό διαβάζουμε όλο και περισσότερο για την απειλή της “κλιματικής κατάρρευσης” (climate breakdown), μία φράση η οποία κάνει τον γύρο του διαδικτύου δίνοντας έναν πιο ζοφερό τόνο για την κατάσταση που βρίσκεται το κλίμα και υποδηλώνοντας την ανάγκη για λήψη άμεσης δράσης, τουλάχιστον σε πολύ μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι η φράση “κλιματική αλλαγή” ή ακόμα και “κλιματική κρίση”.
Τι ακριβώς υποτίθεται ότι σημαίνει αυτή η φράση, πόσο θεμιτή είναι η χρήση της και, εν τέλει, τι είναι αυτό που πρέπει όλοι να γνωρίζουμε και αφορά τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματά μας;
Τι εννοούμε όταν λέμε “κλιματική κατάρρευση”;
Καταρχάς, αν θέλουμε να είμαστε ακριβείς, το κλίμα δεν πρόκειται να “καταρρεύσει” αλλά να προσαρμοστεί βίαια στα νέα επίπεδα συγκέντρωσης διοξειδίου του άνθρακα στην ατμόσφαιρα, συνεπώς υπό αυτήν την έννοια η φράση “κλιματική κατάρρευση” είναι ανακριβής. Ωστόσο, αυτό που de facto απειλείται με κατάρρευση από την υπερθέρμανση είναι το οικοσύστημα του πλανήτη όπως το γνωρίζουμε. Και μαζί του ο ανθρώπινος πολιτισμός.
Πριν έναν χρόνο ο Ντέιβιντ Ατένμπορο, κατά τη διάρκεια της Διεθνούς Διάσκεψης για το Κλίμα στην Πολωνία, ανέβηκε στο βήμα και μίλησε έξω από τα δόντια:
“Αυτήν τη στιγμή βρισκόμαστε αντιμέτωποι με μία ανθρωπογενή καταστροφή πλανητικών διαστάσεων, η μεγαλύτερη απειλή εδώ και χιλιάδες χρόνια: η κλιματική αλλαγή. Αν δεν δράσουμε άμεσα, η κατάρρευση του πολιτισμού μας και η εξαφάνιση μεγάλου μέρους του φυσικού κόσμου διακρίνεται στον ορίζοντα.”
Ας το πούμε άλλη μία φορά, με όσο πιο σαφή τρόπο γίνεται για να μην υπάρχει καμία παρανόηση: Αν δεν λάβουμε άμεσα μέτρα οδεύουμε προς έναν μαζικό αφανισμό.
Αυτό είναι κάτι που πρώτοι οι επιστήμονες το επισημαίνουν, και μάλιστα και με ολοένα και πιο δραματικούς τόνους, ενίοτε και με τη χρήση πιο σκληρής γλώσσας, κάτι που δεν είχαμε συνηθίσει τα προηγούμενα χρόνια. “Η κατάσταση είναι πλέον τόσο άσχημη που θα ήταν ανήθικο να μην χρησιμοποιείς σκληρή γλώσσα”, ανέφερε το 2017 ο καθηγητής Gerardo Ceballos, επικεφαλής μιας εκ των σημαντικότερων δημοσιευμένων επιστημονικών μελετών για τους ρυθμούς εξαφάνισης των ειδών.
Συμπτωματικά, την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, δημοσιεύτηκε διακήρυξη υπογεγραμμένη από περισσότερους από 11.000 επιστήμονες από 153 χώρες και σκοπό να πουν τα πράγματα “με το όνομά τους” (“tell it like it is”). Δηλαδή, αυτά που κάνουμε ως ανθρωπότητα για το κλίμα δεν αρκούν και μας περιμένουν “ανείπωτα δεινά” (“untold suffering”). Οι επιστήμονες απευθύνουν δραματική έκκληση για άμεση λήψη δραστικών μέτρων σε 6 τομείς, με ιδιαίτερη έμφαση στην ενεργειακή μετάβαση και την ανάγκη να τερματιστούν οι εξορύξεις και η καύση πετρελαίου και φυσικού αερίου, καθώς και να προχωρήσει η γρήγορη αντικατάσταση των ορυκτών καυσίμων με καθαρές πηγές ενέργειας.
Ένα πολύ τρομακτικό σενάριο
Αυτό που πραγματικά τρομάζει την επιστημονική κοινότητα είναι η αυτοτροφοδοτούμενη κλιματική αλλαγή, δηλαδή το σενάριο όπου η ανθρωπογενής υπερθέρμανση θέτει σε λειτουργία κλιματικούς μηχανισμούς οι οποίοι επιφέρουν περαιτέρω αύξηση της πλανητικης θερμοκρασίας χωρίς πια η ανθρωπότητα να μπορεί να τη σταματήσει.
Πρόκειται για τους περίφημους μηχανισμούς ανάδρασης (feedback loops)του κλιματικού συστήματος. Τέτοιες περιπτώσεις είναι το λιώσιμο των πάγων στα πέρμαφροστ που έχουν εγκλωβισμένες τεράστιες ποσότητες μεθανίου (ισχυρότατο αέριο του θερμοκηπίου), το λιώσιμο των υδριτών μεθανίου που επίσης είναι εγκλωβισμένοι στους ωκεανούς και εν γένει η διατάραξη της ικανότητας των ωκεανών και της γης να απορροφούν και να συγκρατούν τον άνθρακα.
Το γεγονός ότι δεν υπάρχει επιστημονική βεβαιότητα για το ακριβές επίπεδο θερμοκρασίας στο οποίο διαταράσσονται αυτά τα συστήματα, αλλά και πώς ακριβώς θα αλληλοεπιδράσουν μεταξύ τους, μάλλον θα πρέπει να μας προβληματίσει περισσότερο και όχι να μας εφησυχάσει. Οι περισσότεροι επιστήμονες, πάντως, συμφωνούν ότι θα πρέπει να κρατήσουμε την αύξηση της μέσης πλανητικής θερμοκρασίας όσο πιο κοντά στον 1,5°C είναι εφικτό και να μην ξεπεράσουμε τους 2°C.
Ήδη σήμερα η αύξηση της μέσης πλανητικής θερμοκρασίας βρίσκεται στον 1,1°C. Αν δεν μειώσουμε τις παγκόσμιες εκπομπές κατά 50% ως το 2030 και εντελώς όσο πιο κοντά στο 2040 είναι εφικτό, χάνουμε τον στόχο του 1,5°C.
Με τα σημερινά δεδομένα, οδηγούμαστε σε αύξηση της πλανητικής θερμοκρασίας άνω των +4°C πριν το τέλος του αιώνα. Σε ένα τέτοιο σενάριο, ακριβώς εξαιτίας των feedback loops, η άνοδος της θερμοκρασίας δεν θα σταματήσει εκεί αλλά είναι πιθανόν να ξεπεράσει τους +6°C τις επόμενες δεκαετίες ή και αιώνες.
Συνεπώς, η απότομη αύξηση της πλανητικής θερμοκρασίας αυτόν τον αιώνα – σε συνδυασμό με την εξάντληση των φυσικών πόρων και των φυσικών οικοτόπων της Γης – θέτει το παγκόσμιο οικοσύστημα σε τροχιά κατάρρευσης. Η φράση κλιματική κατάρρευση μπορεί μεν να μην είναι ακριβής, χρησιμοποιείται εύλογα, ωστόσο, εδώ και λίγα χρόνια για να περιγράψει μία ζοφερή και διόλου απίθανη εξέλιξη.
*Το παραπάνω άρθρο δημοσιεύθηκε αρχικά στην Huffington Post ως ένα ενιαίο άρθρο γνώμης. Στην ιστοσελίδα μας δημοσιεύεται σε δύο συνέχειες. Το πρώτο μέρος συνοψίζει τα τελευταία επιστημονικά δεδομένα γύρω από την κλιματική κρίση / κλιματική κατάρρευση. Το δεύτερο μέρος θα εξηγεί ποιες θα είναι οι συνέπειες στις ζωές μας και τι ακριβώς μας λέει η επιστήμη ότι πρέπει να κάνουμε άμεσα προκειμένου να αποφύγουμε την κλιματική κατάρρευση. Επίσης, παρέχονται στοιχεία που επιβεβαιώνουν ότι η κλιματική κρίση εντείνει την παγκόσμια κοινωνική ανισότητα και απειλεί τα βασικότερα ανθρώπινα δικαιώματά μας εδώ στην Ελλάδα.
Η δράση μας στηρίζεται αποκλειστικά σε δωρεές πολιτών. Υποστήριξέ μας
Πάτα εδώ
