Σε περιόδους έντονης πόλωσης, εκεί όπου πολλαπλασιάζονται οι φωνές και οι ανησυχίες περί εθνικού διχασμού (ισχυρή η συσχέτιση με τη σημερινή πραγματικότητα), η συμφωνία και η συναίνεση ηχούν ως ζητούμενα. Πάντα και άνευ όρων;
Ισχυρίζομαι ότι, στη χώρα μας, υπάρχει εθνική ομοψυχία. Αλλά δυστυχώς αυτή εντοπίζεται σε εντελώς λάθος θέμα: στις εξορύξεις πετρελαίων!
Εθνική ομοψυχία σε λάθος θέμα
Ομόφωνο και ενιαίο σαν ενα μπλοκ διαγκωνίζεται το σύνολο του πολιτικού προσωπικού της χώρας, για να πιστωθεί τη διανομή “οικοπέδων” σε εταιρείες που θα αντλήσουν και θα αξιοποιήσουν τον κρυμμένο θησαυρό που άγνωστοι δεν μας άφησαν για χρόνια να εξορύξουμε (αυτό πάντα ενδεδυμένο με σενάρια συνομωσίας).
Ο Υπουργός Περιβάλλοντος και Ενέργειας εξήγγειλε προ ημερών τη δημιουργία Ινστιτούτου Έρευνας Πετρελαίου στο ΙΤΕ! Για όσους δεν το γνωρίζουν, το ΙΤΕ είναι ίσως το εθνικό καμάρι μας στον χώρο της έρευνας. Λέιζερ, βιοτεχνολογία, αστροφυσική είναι μερικοί μόνο από τους τομείς του σήμερα και του αύριο που κάνουν το ΙΤΕ να ξεχωρίζει. Εκεί ακριβώς, ο κύριος Σταθάκης διάλεξε να φυτέψει (κυριολεκτικα, χωρίς διαβούλευση, εξήγηση, συζήτηση) ένα νέο Ινστιτούτο από το μαύρο παρελθόν για ένα μαύρο μέλλον.
Ερευνητές του ΙΤΕ αναρωτιούνται από πού τους ήρθε αυτό, ενώ δεν είναι λίγοι αυτοί που νιώθουν άβολα με αυτή την άκαιρη και παράταιρη απόφαση εκ των άνω.
Την ίδια στιγμή που το σύνολο σχεδόν της επιστημονικής κοινότητας αναθεωρεί προτεραιότητες και αποφάσεις υπό το πρίσμα της κλιματικής αλλαγής, ο υπουργός μας ανακοινώνει περήφανα την ίδρυση ερευνητικού κέντρου για το πετρέλαιο! Κι ας μην έχουμε περιθώριο να καταναλώσουμε ούτε το ¼ (25%) των ήδη αξιοποιήσιμων γνωστών αποθεμάτων ανά τον κόσμο. Κι ας γνωρίζουμε ότι πρέπει να φτάσουμε στην απόλυτη απανθρακοποίηση της οικονομίας μέχρι το 2040, αν θέλουμε να μην μετατρέψουμε τον πλανήτη σε κόλαση του Δάντη. Κι ας γνωρίζουμε ότι η απεξάρτηση από τα ορυκτά καύσιμα δεν πρέπει να περιμένει ούτε μία ημέρα!
Είδατε μαζικές διαδηλώσεις; Είδατε έξαλλες ανακοινώσεις; Είδατε κάποιο κόμμα της αντιπολίτευσης να θέτει θέμα στη Βουλή; Είδατε κάποιον εκπρόσωπο κόμματος εκ Κρήτης ορμώμενο να αναρωτιέται φωναχτά, να διατυπώνει ανησυχία για το μέλλον του 27% του ΑΕΠ του νησιού (τουρισμός) σε περίπτωση διαρροής και ατυχήματος; Είδατε κάποιον να δεσμεύεται με αριθμούς και χρονοδιαγράμματα για τα εθνικά οφέλη;
ΟΧΙ! Στο συγκεκριμένο θέμα υπάρχει απόλυτη εθνική σύμπνοια, συνεννόηση και ομοφωνία. Οι θησαυροί που μας τους κρατούσαν κρυμμένους θα βγουν στο φως και θα δούμε φως ως χώρα!
Απόλυτη συμφωνία σε όλη τη χώρα; Όχι ακριβώς! Υπάρχουν φωνές που αντιστέκονται, που αναλαμβάνουν δράση, που αρθρώνουν λόγο, που περιγράφουν ένα μέλλον διαφορετικό από αυτό του πετρελαίου, που μιλάνε για την ανάγκη ανάδειξης της ήπιας ανάπτυξης, που εκεί βλέπουν το μέλλον τους. Τα μικρά Γαλατικά χωριά. Το Ζαγόρι και η Άρτα στην Ήπειρο, ο Πλατανιάς στην Κρήτη, δείχνουν ότι υπάρχει και άλλος δρόμος, ότι υπάρχουν συμπολίτες μας (στη συγκεκριμένη περίπτωση, αιρετοί) διατεθειμένοι να σταθούν όρθιοι και απέναντι στο εθνικό αφήγημα και στην “εθνική ομοψυχία”.
Ίσως αυτός να είναι “ο Μόσκοβος που θα φέρει το σεφέρι” αν και φαίνεται ότι θα αργήσει, αφού δεν μπορεί να είναι σαρωτικός σαν τον άλλο που υπόσχεται κελεμπίες, πετροδολάρια, γεμάτα ασφαλιστικά ταμεία και ουρί του παραδείσου. Εξάλλου οι υποσχέσεις είναι τζάμπα και βρίσκουν πάντα ανοιχτά αυτιά. Με αφορμή λοιπόν την πρόσφατη κατάθεση για διαβούλευση του Εθνικού Σχεδίου για την Ενέργεια και το Κλίμα (ΕΣΕΚ), απαιτούμε από τα κόμματα να διαγκωνιστούν για την πιο γρήγορη, αποτελεσματική μετάβαση στη μεταλιγνιτική, μεταπετρελαϊκή εποχή, με τους ελάχιστους δυνατούς κραδασμούς για την κοινωνία. Αυτός είναι ο ρόλος τους εξάλλου, να σχεδιάζουν το αύριο, να τολμούν, να παίρνουν το βάρος της ευθύνης των επιλογών τους και όχι να κρύβονται πίσω από τη δυσκολία αλλαγών λόγω επενδεδυμένων οικονομικών και κοινωνικών συμφερόντων.
