Εδώ ο κόσμος καίγεται κι εμείς ασχολούμαστε με τη σόγια; Είναι αλήθεια ότι μπορεί να μοιάζει κάτι μακρινό και μάλλον αδιάφορο συγκρινόμενο με τα όσα ταλαιπωρούν την καθημερινότητά μας και μας πιέζουν συνεχώς. Επιτρέψτε μου να εξηγήσω για ποιους (πολλούς) λόγους η σόγια αφορά (ερήμην μας) την καθημερινότητά μας και γιατί το θέμα είναι κατεπείγον.
Για τους περισσότερους από εμάς η σόγια είναι ένα υγιεινό υποκατάστατο του κρέατος. Κάποιοι γνωρίζουν και γεύονται κεμπάπ και κιμά σόγιας, κάποιοι άλλοι χρησιμοποιούν κάψουλες λεκιθίνης σόγιας και πολύ λίγοι καταβροχθίζουν με λαιμαργία τόφου. Στην πραγματικότητα, η σόγια και τα παράγωγά της (λεκιθίνη, σογιέλαιο, σογιάλευρο κοκ) υπάρχουν στην πλειοψηφία των τυποποιημένων τροφίμων αλλά και σε πολλά βιομηχανικά προϊόντα. Δεν είναι υπερβολή να πούμε ότι είναι μάλλον απίθανο για κάποιον τυπικό καταναλωτή να έχει καταφέρει να αποφύγει τη σόγια.
Υπάρχουν βέβαια και τα ζωικά προϊόντα. Εκεί, η σόγια έχει καταφέρει να πλασαριστεί ως το αναντικατάστατο συστατικό στις ζωοτροφές. Αγελάδες, κοτόπουλα, γουρούνια, καταναλώνουν σημαντικές ποσότητες σόγιας καθημερινά. Άρα κρέας, αλλαντικά, γάλα, αυγά, γιαούρτια κοκ προέρχονται από ζώα που έχουν τραφεί με σόγια. Και ας αφήσουμε το παραμύθι των ελληνικών ζώων που τρέφονται με αρωματικά φυτά: η Ελλάδα εισάγει κάθε χρόνο πάνω από 500.000 τόνους σόγιας που κατευθύνεται κυρίως σε ζωοτροφές. Μεγάλο μέρος αυτής της σόγιας είναι μεταλλαγμένη! Έτσι κι αλλιώς όμως είναι πλέον πολύ δύσκολο να βρεθεί μη μεταλλαγμένη σόγια στη διεθνή αγορά.
Εδώ και μερικούς μήνες αναζωπυρώθηκε το ενδιαφέρον για την καλλιέργεια σόγιας στην Ελλάδα (με αφορμή την αύξηση των τιμών των ζωοτροφών διεθνώς). Θα είναι λέει καθαρή και πιστοποιημένη ως μη μεταλλαγμένη. Ναι, ακριβώς όπως και σε τόσες άλλες περιπτώσεις όπου, μέσα από τυχαία επιμόλυνση, ξαφνικά αποδείχθηκε μεταλλαγμένη.
Ναι, μετά από χρόνια αντίστασης και δυναμικής αντίδρασης χιλιάδων καταναλωτών και εκατοντάδων οργανώσεων και πρωτοβουλιών, τα μεταλλαγμένα βρίσκονται προ των πυλών της Ελλάδας. Και αυτή τη φορά δεν μιλάμε για επεξεργασμένα προϊόντα αλλά για τα χωράφια. Μιλάμε πλέον για επικείμενη απελευθέρωση μεταλλαγμένων οργανισμών στο φυσικο περιβάλλον σε μεγάλη κλίμακα, μέσα από την καλλιέργεια «καθαρής» σόγιας.
Η λύση δεν είναι ο πανικός ούτε οι υστερικοί έλεγχοι σε κάθε σπόρο. Η λύση είναι η στροφή στην καλλιέργεια ντόπιων κτηνοτροφικών φυτών. Χωρίς πατέντες, χωρίς πολυεθνικούς πάτρωνες, χωρίς κίνδυνο μεταλλαγμένης επιμόλυνσης. Και δεν αναφέρομαι καν στη μειωμένη ανάγκη για νερό, φυτοφάρμακα κοκ. Το κουκί και το ρεβίθι είναι η λύση στο διαφαινόμενο αδιέξοδο. Το κουκί και το ρεβίθι μπορούν και πρέπει να σπάσουν τη μονοκρατορία της σόγιας. Και αυτό αφορά τη διατροφή μας, αλλά κυρίως αφορά την ανάπτυξη και την οικονομία, τη δημιουργία θέσεων εργασίας κ.α.
Πάτα εδώ
