In Rusland traint Greenpeace vrijwillige brandweervrouwen en -mannen. Wie zijn deze vrijwilligers en wat motiveert hen om het zware bluswerk in bos- en veengebieden op te pakken?
De veen- en bosbranden in Siberië waren de afgelopen weken veel in het nieuws. Uit de meest recente satellietgegevens (4 augustus) blijkt dat nog steeds 2,6 miljoen hectare aan boreale bossen in Siberië in lichterlaaie staat.
Onze Russische collega’s reisden af naar deze klimaatbrandhaard om de heftige bosbranden te documenteren. Want voor de mens en voor het klimaat is het zaak deze branden zoveel en zo snel mogelijk te blussen.
Kort daarop zijn ze ook uitgerukt in de Oeral, ten westen van Siberië, waar brand woedt in het Denezhkin Kamen natuurreservaat. Onder leiding van Grigory Kuksin, hoofd natuurbrandbestrijding bij Greenpeace Rusland, is een kleine crew afgereisd om medewerkers van het natuurreservaat bij te staan met blussen. Het grootste probleem daar is dat de brand lastig bereikbaar is, het gaat om veenbrand tussen stenen, en de dichtstbijzijnde waterbron is een beek op vier kilometer afstand. De reservaat-medewerkers en Greenpeace blussers moeten dan daar hun rugzak met water vullen en vier kilometer lopen en klimmen om bij de brand te komen.
Getrainde vrijwilligers
Greenpeace traint in Rusland vrijwilligers in het voorkomen en bestrijden van gras- en veenbranden. Het aantal groepen vrijwillige brandweer is in de tussentijd gegroeid van vier naar twintig zelfstandig opererende brandweerteams, verspreid door heel Rusland. De meeste Russen die zich aanmelden om vrijwilliger te worden hebben het vuur van dichtbij meegemaakt. Wie zijn de vrijwilligers die zich hierbij aansluiten?
Olga Shkurina is al enkele jaren vrijwilliger in de brandbestrijdingsgroep “Bars”. Al in haar jeugd kwam ze in aanraking met de bosbranden. Haar ouderlijk huis in de Amur regio in Siberië stond naast velden die elk jaar vlam vatten. Boeren steken het oude gras op hun land ieder jaar in brand omdat ze denken dat de grond hier vruchtbaarder van wordt én het ruimt snel op. “Toen we het vuur dichterbij zagen komen pakten m’n ouders onze belangrijkste documenten en we begonnen te rennen,” herinnert ze zich
Ze geloofde niet dat vuur ‘vanzelf’ begon. “We spraken openlijk over de branden in ons gezin. De boeren gooiden lucifers in de hooilanden en zo begon de brand. Meestal verspreidde het vuur zich vrij dichtbij ons dorp. Ik was bang!”.
Toen ze volwassen was, realiseerde ze zich dat het beter is om niet in paniek te raken, maar om zelf iets te ondernemen, en het vuur te kunnen stoppen voordat het te laat is. Nu bezoekt Olga scholen en legt ze aan leerkrachten en kinderen uit hoe te handelen in geval van brand en hoe dit te voorkomen.
Katya Yurynova (26), hierboven op de foto op een training, werkt als foto- en video-editor. Toen ze voor het eerst het nieuws hoorde over de branden in Siberië, wilde ze zelf ook gaan helpen. Ze hoorde over het vrijwillige trainingskamp voor bosbrandweerlieden in Boerjatië en meldde zich aan. Samen met 20 vrijwilligers leerde ze in vier intense trainingsdagen hoe ze brandblusapparatuur moesten gebruiken, leerde ze brandbestrijdingstechniekenen en leerde zehoe ze te zoeken naar mensen tijdens een brand en hoe eerste hulp te bieden aan brandslachtoffers.
Katya wil vooral branden blussen. Toch begrijpt ze nu dat het niet het beste idee is om zonder voorbereiding naar het bos te gaan om enorme bosbranden te blussen. “Verantwoord werken is noodzakelijk. Ik wil niet thuis blijven en niets doen. Ik wil actief worden en deelnemen aan het werk van de eenheden die op zoek zijn naar vermiste mensen en erachter komen waar vrijwillige bosbrandweerlieden dicht bij Tyumen zijn, mijn geboortestad, en deel uitmaken van iets groters.”
Bosbranden zoals in Rusland, Brazilië en Indonesië zijn een klimaatnoodtoestand!
Teken onze petitie aan overheden en parlementen
|
|
|
|
YouTube |
|