Wat doe je wanneer een enorm petrochemisch bedrijf voor de derde keer probeert een milieuvergunning te bemachtigen voor een nieuwe plasticfabriek? Opnieuw protesteren natuurlijk! Na twee vernietigde vergunningen (in 2021 en eerder dit jaar) willen we dit vreselijke project nu definitief van de baan. Want Ineos leert het niet: ook versie 3.0 scoort slecht op milieu en klimaat, en intussen speelt ook de hele stikstofcrisis op. Doe jij ook opnieuw mee?
Hoe kan ik bezwaar indienen tegen Project One van Ineos?
Optie 1: Dien je bezwaar in via het Omgevingsloket. Klik rechtsbovenaan op ” Ik wens een bezwaarschrift aan te maken”. Meld je aan met MijnBurgerprofiel / Itsme en volg de instructies.
Optie 2: E-mail je bezwaar als bijlage naar [email protected]. Vermeld als onderwerp van de mail: Bezwaarschrift INEOS Olefins Belgium NV – Project One OMV 2021104744.
Voor het opstellen van je bezwaar kun je gebruik maken van het Modelbezwaarschrift van burgercollectief Ineos Will Fall. Vul dit gerust aan met je eigen argumenten, hoe persoonlijker hoe beter.
Vermeld zeker je volledige naam en adres bovenaan je bezwaarschrift.
De deadline om bezwaar in te dienen is 11 november 2023 vóór middernacht.
Derde keer, goede keer. Zo denkt Ineos, dat opnieuw probeert een vergunning te krijgen voor zijn nieuwe plasticfabriek. Derde keer, goede keer. Zo denken wij ook, tijd om dit milieuvervuilend en klimaatverwoestend project definitief te begraven. Redenen te over!
4 redenen waarom Project One zo’n slecht idee is
De nieuwe vergunningsaanvraag is een nieuwe kans om onze bezwaren te uiten. Want ook in de nieuwe plannen zorgt de bouw van de ethaankraker nog steeds voor invoer van fossiel schaliegas, extra uitstoot (van methaan, stikstof en CO2) en meer lucht- en plasticvervuiling. De impact van dit project op onze gezondheid en leefomgeving blijft met andere woorden verwoestend. En dat terwijl Ineos’ fossiele ethaankraker eigenlijk al vanaf dag 1 verouderd is.
We zetten 4 belangrijke argumenten tegen dit project nog eens op een rijtje.
#1 Onaanvaardbare impact op klimaat en milieu
Ineos’ Project One zal tot aanzienlijk wat extra uitstoot van broeikasgassen leiden. Maar een hoop uitstoot wordt niet meegerekend, zoals de hoge energiekost en methaanlekken bij de ontginning van fossiel schaliegas, de grondstof voor de nieuwe plasticfabriek. Dat ‘fracken’ naar schaliegas gebeurt bovendien in de VS, waardoor het ethaan nog eens een lange reis naar Antwerpen moet maken, aan boord van Ineos’ eigen Dragon Ships. Opnieuw extra CO2-emissies dus. Zo wordt het van bij het begin onmogelijk voor de nieuwe ethaankraker om klimaatneutraal te worden, wat toch echt een minimumvereiste is voor nieuwe investeringen in de haven.
Daarnaast heeft het ontbreken van een definitieve vergunning Ineos niet tegengehouden om alvast het bos op het terrein te kappen.
En dan is er nog de bijdrage van dit project aan de al dramatische luchtkwaliteit rondom Antwerpen, of aan de stikstofproblematiek.
Net die stikstofuitstoot was trouwens de reden voor de vernietiging van de vorige vergunning. Ineos noemt de jaarlijkse neerslag van 90 gram stikstof per hectare “verwaarloosbaar”, maar de omliggende natuurgebieden Kalmthoutse Heide en Brabantse Wal kreunen nu al onder te hoge stikstofwaarden. Het stikstofbad moet dus eerst geleegd worden vooraleer er extra stikstof in kan. De Raad van State vindt de tool waarmee de Vlaamse overheid dat in goede banen wil leiden echter niet transparant, en het is “onduidelijk of deze afdoende zekerheid biedt”.
#2 Rotzooi erin, rotzooi eruit: van schaliegas naar plastic
De problemen met Project One beginnen eigenlijk al aan de bron. Letterlijk. In de voorgestelde ethaankraker wil Ineos immers ethyleen produceren uit ethaan afkomstig van schaliegaswinning in de VS. Schaliegas is niet alleen een fossiele brandstof, bij de ontginning komt ook methaan vrij, een nog veel krachtiger broeikasgas dan CO2. Ineos verantwoordt de komst van de nieuwe kraker vanuit een ‘tekort’ aan ethyleen, maar dit is hoogstens tijdelijk. Experts zijn het er zelfs over eens dat er een structurele overcapaciteit is!
Bovendien zullen de eindproducten van Project One het plasticprobleem nog erger maken. Ineos schermt wel met ‘duurzame’ toepassingen zoals windmolenwieken, maar feit blijft dat ethyleen de voornaamste bouwsteen van kunststoffen is, waarvan wereldwijd nog altijd 40% in wegwerpplastics belandt. In die hele productieketen ontsnappen ook overal kleine plastickorrels die vervolgens in en langs onze rivieren en oceanen belanden. En dit terwijl gewerkt wordt aan een internationaal verdrag om het plasticprobleem aan te pakken. Een nieuwe plasticfabriek als Project One past hier absoluut niet in.
#3 Merkwaardige mix van verouderde en futuristische technologieën
Kijken we naar de gebruikte technologieën, dan lijkt het of Ineos niet goed weet wat kiezen. Enerzijds vertrouwt het voor het krakingsproces nog altijd op fossiele brandstoffen, terwijl concurrenten in Nederland en Duitsland volop werken aan elektrische krakers, aangedreven met hernieuwbare energie, waardoor de uitstoot van het hele proces fors daalt. Anderzijds belooft Ineos wel op termijn groene stroom te gebruiken voor de ovens, CO2 af te vangen en op te slaan (CCS), en hernieuwbare waterstof in te zetten. Maar CCS is een peperdure, inefficiënte en riskante technologie die nog in de kinderschoenen staat, hernieuwbare waterstof zal nog jaren zeer schaars blijven, en ook voor de elektrificatie geeft Ineos geen enkele tijdslijn. Aanvaarden we dit, dan krijgt Ineos een blanco cheque om te blijven vervuilen, zonder stok achter de deur.
#4 En wie draagt het financieel risico?
Een extra fossiele brandstof als bouwsteen, meer in plaats van minder plastic, een enorme milieu- en klimaatimpact, onduidelijke en wellicht onhaalbare toekomstplannen. Je kunt Project One moeilijk anders omschrijven dan als een totale ramp. Een dergelijk project verdient geen vergunning – en al zeker geen overheidssteun. Toch is dat net wat de Vlaamse overheid doet . Er ligt niet alleen €16 miljoen aan subsidies klaar voor het project, Vlaanderen biedt zelfs een financiële garantie aan ter waarde van 500 miljoen euro (!), waarvan Ineos eind deze zomer al meer dan de helft heeft opgenomen. En dat dus voor een project dat klimaat en milieu schaadt en extra capaciteit toevoegt in een markt die al oververzadigd is. Dat klinkt niet bepaald als een slimme, toekomstbestendige investering, toch?