Het Brussels Gewest heeft zijn planning bekendgemaakt voor de uitfasering van fossiele auto’s in de hoofdstad, met een aanpassing van zijn lage-emissiezone. Zo zullen er vanaf 2030 geen dieselvoertuigen meer mogen rondrijden en vanaf 2035 geen voertuigen meer op benzine en op CNG (Compressed Natural Gas). Het is een belangrijk precedent waaraan de rest van het land een voorbeeld zou moeten nemen. Ondanks een vertraging tijdens de lockdowns blijft het verkeer op de weg immers een toenemende bron van luchtvervuiling en CO2-uitstoot.
Het Brusselse initiatief is lovenswaardig, al is het minder ambitieus dan in andere Europese steden. Zo willen Amsterdam en Oslo al tegen 2030 emissievrije steden worden, zonder fossiele voertuigen.
Minder afhankelijk worden van de auto
De studies van Leefmilieu Brussel waarop deze beslissing gebaseerd is, onderstrepen waarom we nog ambitieuzer moeten zijn, zowel voor onze gezondheid als voor het klimaat. Door de uitfasering van wagens met verbrandingsmotor zal het aantal astma- en ziektegevallen en het aantal vroegtijdige overlijdens als gevolg van luchtverontreiniging aanzienlijk dalen. De klimaatdoelstellingen zijn onmogelijk te bereiken zonder een snelle modal shift – overstappen van de auto op alternatieve vervoerwijzen – en het geleidelijk afstappen van motoren op fossiele brandstoffen.
Om de klimaatcrisis aan te pakken en de stad opnieuw leefbaar te maken, is het van cruciaal belang om minder afhankelijk te worden van de auto. Daarom werkt Brussel aan de invoering van een intelligente kilometerheffing om het autoverkeer te verminderen. Tegelijkertijd ondersteunt het gewest alternatieven door te investeren in openbaar vervoer, de Bruxell’Air-premie (een aanbod aan alternatieve mobiliteitsopties voor mensen die afstappen van hun auto) en de premies voor professionals te versterken, of door de diensten van een mobiliteitscoach aan te bieden om mensen te helpen zich op een andere manier te verplaatsen.
De ‘minst slechte optie’ voor de overblijvende auto’s
Aangezien de meest recente diesel- en benzinevoertuigen op het vlak van luchtvervuiling zowat gelijkaardig scoren, en wagens met een verbrandingsmotor sowieso CO2 blijven uitstoten, heeft het niet veel zin om een onderscheid te maken tussen diesel, benzine en CNG. Alle wagens met een verbrandingsmotor moeten ten laatste in 2030 uit onze steden verbannen worden.
Tegelijkertijd komt het erop aan de ‘minst nadelig optie’ te kiezen voor de wagens die nog in omloop zijn. Het moet gaan om emissievrije voertuigen. Ondanks de kritiek uit diverse hoeken heeft de elektrische wagen vele troeven, ook al is het geen mirakeloplossing. Een elektrische auto kan de energie veel efficiënter omzetten in beweging dan wagens met een verbrandingsmotor en draagt bij tot de versnelde overgang naar hernieuwbare energie. Over de volledige levenscyclus bekeken, veroorzaakt de elektrische auto minder vervuiling dan de conventionele tegenhanger en stoot hij geen uitlaatgassen uit, wat de luchtvervuiling dus aanzienlijk kan terugdringen. Bovendien evolueert de technologie heel snel. Zo bevatten bepaalde nieuwe batterijen geen kobalt meer en worden elektrische auto’s steeds betaalbaarder, zelfs bij aankoop en niet enkel na langdurig gebruik.
Vlaanderen en Wallonië klaar om plannen onder vuur te nemen
In het verleden hebben Wallonië en Vlaanderen de Brusselse plannen al onder vuur genomen, ook al zijn die niet ambitieus genoeg. Dat deden ze al met het voorstel voor een Brussels kilometerheffing (SmartMove). De reden daarvoor is simpel: beide gewesten staan veel minder ver in het koolstofvrij en gezond maken van hun mobiliteit.
De twee gewesten laten de deur openstaan voor verschillende lobbygroepen die alles zo lang mogelijk bij het oude willen houden. Gas, biobrandstoffen, waterstof en synthetische brandstoffen worden als de laatste levenslijn van de verbrandingsmotor voorgesteld. Een nadelig uitstel van het onvermijdelijke afscheid van die inefficiënte technologie.
Wallonië loopt sterk achter op het vlak van de modal shift naar de fiets en het openbaar vervoer. Net als Vlaanderen heerst er veel weerstand tegen elke vorm van tolheffing om het autoverkeer te verminderen. Onder invloed van lobbywerk door de gassector wil de Waalse regering bovendien nog volop de kaart van CNG trekken als ‘overgangsbrandstof’. Auto’s die op gas rijden hebben een iets minder grote impact op onze gezondheid, dat is zo, maar dit volstaat niet. Door die weg op te gaan blijven we in de greep van fossiele brandstoffen, en vergroten we de impact van het verkeer op de klimaatcrisis.
Ook in Vlaanderen ontbreekt het aan ambitie op het vlak van de modal shift. De fiets zit er wel in de lift, nu die eindelijk ondersteund wordt door een sterk stimuleringsbeleid, maar het openbaar vervoer wordt nog steeds afgebouwd. De Vlaamse regering kiest voor de elektrificatie van het autopark; maar nog altijd met de handrem op. Tegen 2030 zou slechts de helft van de nieuw verkochte wagens elektrisch zijn. De Sociaal-Economische Raad van Vlaanderen heeft dit ambitieniveau ook als ‘achterhaald’ bestempeld. Op korte termijn rekent de Vlaamse overheid in grote mate op biobrandstoffen. Maar deze kunnen niet duurzaam geproduceerd worden, zeker niet op grote schaal. De productie gaat vaak gepaard met aanzienlijke ontbossing.
De tijd dringt voor onze politici, of ze nu het einde van de verbrandingsmotor bespreken zoals in Brussel, of aan struisvogelpolitiek doen zoals in de rest van het land. Ze komen er niet meer onderuit. De klimaatwetenschap is duidelijk: wat nu beslist wordt en wat er tussen 2020 en 2030 gebeurt, zal beslissend zijn voor onze levensomstandigheden en die van de toekomstige generaties. Geen of weinig ambitie aan de dag leggen komt neer op een status-quo. In afwachting blijven vervuilende fossiele uitlaatgassen onze gezondheid en die van onze aarde aantasten.
Onderteken onze petitie voor steden waar het goed is om levenIk steun Greenpeace
|
|
|
|
YouTube |
|