Wanneer we walvissen beschrijven, denken we aan woorden als ‘enorm’, ‘kolossaal’, ‘reusachtig’, ‘de reuzen van de zee’, ‘kolossen’. We spreken over hun afmetingen in termen van dubbeldekkers, veelvouden van olifanten en vergelijkingen met dinosaurussen. Ter gelegenheid van de Dag van de Walvis op 21 februari, stellen we een walvis uit de Indische Oceaan aan je voor die een heel andere omschrijving meekrijgt: de kleine blauwe vinvis.
Deze kleinere blauwe vinvissen zijn een tropische ondersoort van de blauwe vinvis, en hoewel ze maar een paar meter minder lang zijn, met een lengte tot 24 meter in plaats van 30 meter, wegen ze vaak maar ongeveer half zo veel als een blauwe vinvis in de Zuidelijke IJszee.
Veel ondersoorten van walvissen zijn maar vrij recent ontdekt. In de 19de en 20ste eeuw zijn vele walvissen, en vooral grote soorten als de blauwe vinvis, gedood door de commerciële walvisvangst. Nu pas beseffen we welke gevolgen dit heeft gehad voor lokale populaties, soorten en de oceaan als geheel. Pas toen de walvisvarende landen zich verenigden in de Internationale Walvisvaartcommissie, gingen we begrijpen op hoeveel walvissen er wel werd gejaagd en zelfs toen was er onenigheid over hoe soorten werden geregistreerd. De huidige wetenschap toont ons hoeveel we nog altijd niet weten over de walvissen in de wereldzeeën – van hun manier van voortplanten tot hun communicatie en cultuur – en er worden nu nog altijd nieuwe ondersoorten en soorten ontdekt.
Maar waarom is dat zo belangrijk?
Wel, als een soort walvis (of elk ander dier) eigenlijk bestaat uit afzonderlijke populaties of ondersoorten, lopen die meer risico dan wanneer het om één grote populatie zou gaan. De lokale aanwezigheid van voedsel- en broedgebieden en elke verstoring door de mens wordt dan belangrijker, omdat de dieren meer gespecialiseerd zijn en een beperkter verspreidingsgebied hebben.
Over de hele wereld heeft de industriële walvisvangst het aantal blauwe vinvissen teruggebracht tot naar schatting EEN procent van hun vroegere overvloedige aantallen. Wellicht hebben we al voorgoed bepaalde ondersoorten of afzonderlijke populaties verloren zonder het zelfs te beseffen.
De kleine blauwe vinvissen uit de Indische Oceaan zijn niet dezelfde als hun neven in de Zuidelijke IJszee. Ze worden steeds meer bedreigd door de industrialisering van onze oceanen, waarbij het lawaai in zee, aanvaringen door schepen en de vernietiging van leefgebieden een zware bedreiging vormen voor hun verdere overleven, bovenop de wereldwijde bedreiging van de klimaatverandering.
Tegelijk weten we dat deze dieren niet alleen ongelooflijk zijn op zich, maar ook helden in het omgaan met de klimaatverandering en onze ruimere oceanen gezond en vol leven houden.
De grote ‘kleine’ walvissen hebben een enorme rol te spelen
Die grote ‘kleine’ walvissen hebben een enorme rol te spelen en de enige manier om hun toekomst vandaag veilig te stellen, bestaat erin hun thuis in de oceaan te beschermen. Voor langlevende dieren die grote afstanden afleggen, betekent dat ervoor zorgen dat grote delen van de oceaan worden voorbehouden als zeereservaten. Zo beschermen we hun levensbelangrijke voedsel- en broedgebieden en hebben ze voldoende ruimte om te leven en zich voort te planten.
In 1986 werd – dankzij overweldigende publieke steun – de commerciële walvisvaart over de hele wereld verboden. Vandaag is er opnieuw dringend nood aan wereldwijde samenwerking – om een netwerk van mariene reservaten in te stellen om de walvissen en hun thuis te beschermen. Het Greenpeaceschip de Arctic Sunrise ondernam een tocht naar de Indische Oceaan om de bedreigingen voor onze oceanen in kaart te brengen en druk uit te oefenen op de regeringen om de wereldzeeën te beschermen. Sluit je aan bij 3,5 miljoen mensen over de hele wereld en voeg je naam toe om de bescherming te eisen van de walvissen en van de oceanen waar ze thuis zijn.
In actie voor de oceanen en de walvissen
|
|
|
|
YouTube |
|