Het leven van Khairiyah Rahmanyah is compleet veranderd sinds ze begon te protesteren tegen een megaproject dat van haar geboorteplaats een industriële zone zou maken. Khairiyah, een vissersdochter uit een klein dorp in de Chana-wijk in Thailand, vecht tegen een kabinetsbesluit om 26,8 vierkante kilometer kust te veranderen in een industrieel gebied.
Het plan is om de kust vol te zetten met biomassacentrales, petrochemische en biochemische fabrieken en diepzeehavens. Sinds ze zich verzet tegen deze plannen, zegt Khairiyah dat de politie en het leger haar huis vaak bezoeken. Mensen zijn bang dat haar iets ergs zal overkomen. Maar zelf is ze niet bang. “Het enige waar ik bang voor ben, is dat de industriële zone zal worden aangelegd“, zegt Khairiyah.
Het ontstaan van een activist
Khairiyah is pas 18 jaar oud, maar haar leven is anders dan dat van andere middelbare scholieren. Ze zette haar eerste stappen als jonge mensenrechtenverdediger in mei 2020 toen ze een brief stuurde naar de premier van Thailand, Prayut Chan-o-cha. Daarin vroeg ze hem om een openbare hoorzitting over de projecten in Chana af te blazen. De datum viel immers tijdens de Ramadan én op het hoogtepunt van de Covid-19-pandemie, waardoor er te weinig deelnemers zouden zijn. In afwachting van een antwoord van de autoriteiten vatte ze post aan het stadhuis, samen met haar moeder. Ze bleven er 50 uur lang.
Hun volharding wierp zijn vruchten af. De hoorzitting werd twee maanden uitgesteld. Lokale media schreven over Khairiyahs verhaal en al snel werd ze bekend als de ‘Dochter van de Chana Zee’.
In juli 2020 reisde Khairiyah van Chana in het zuiden van Thailand naar het regeringsgebouw in Bangkok om een brief te bezorgen aan de premier. Ze vroeg hem het kabinetsbesluit over de goedkeuring van de enorme industriële ontwikkeling in haar geboorteplaats nietig te verklaren. Het evenement kreeg massale media- en sociale media-aandacht. Op Twitter raakte de actie bekend onder #SAVECHANA.
Thuis is de zee ons leven
Het Suan Kong-strand van de Chana wijk ligt op slechts 30 minuten rijden van de stad Songkhla, een van de belangrijkste steden in het zuiden van Thailand. Het is een ongerept gebied met groene velden en bomen. Ietsje verderop ligt het dorp Suan Kong, waar Khairiyah werd geboren en getogen.
“Van mijn huis ben ik in 50 stappen op het strand. Toen ik kind was, hield ik ervan om zandkastelen te bouwen en speelgoed te maken van schelpen,” herinnert Khairiyah zich. “Op rustige dagen kunnen we voor mijn huis dolfijnen zien rondzwemmen. De vissers zien ze bijna elke dag, dus zij vinden het niet bijzonder. Maar bezoekers maken altijd graag foto’s.”
Bijna alle dorpelingen in Suan Kong, inclusief de ouders van Khairiyah, zijn vissers. Degenen die geen eigen vissersboot hebben, vangen vis met traditionele netten of met zaklampen waarmee ze ’s nachts vissen lokken. De volgende dag verkopen ze hun vangst op de lokale markt.
“De oceaan zorgt niet alleen voor voedsel voor onze gemeenschappen, maar voedt ook mensen in de hele regio en zelfs andere landen. Vissersschepen verkopen zeevruchten aan markten en restaurants, waarna ze naar Bangkok en andere provincies worden vervoerd. Eens de vangst in de haven van Songkhla ligt, wordt hij geëxporteerd naar Maleisië, Singapore, Japan en Zuid-Korea,” zegt Khairiyah.
Een onvergetelijke demonstratie
Eind 2017 nam Khairiyah deel aan een demonstratie tegen een kolencentrale in een nabijgelegen district. Het doel was om een brief te bezorgen aan de premier die op dat moment in Songkhla was.
“Hoewel we maar met 50 dorpelingen kwamen, waren er 500 politieagenten aanwezig gewapend met schilden en stokken. We kwamen vreedzaam de brief overhandigen aan de premier, maar de dorpelingen werden opgepakt en gearresteerd, onder wie mijn vader. Ik zag hoe hij werd vastgehouden door 10 agenten. Een vrouw probeerde hem te helpen, maar ze kon niet op tegen de sterke politieagenten. Ik probeerde live te gaan op Facebook om onze dorpelingen te redden, maar een van de politieagenten sloeg mijn telefoon weg,” zegt Khairiyah.
Die demonstratie riep bij haar veel vragen op over gerechtigheid. Hoe kon dit gebeuren? Zij en haar mede dorpelingen protesteerden tenslotte vreedzaam en ongewapend.
Onze toekomst is van ons
De Save Chana-beweging wordt nauwlettend gevolgd door de regering en velen hadden verwacht dat de dorpelingen geleidelijk aan zouden opgeven. Maar niet Khairiyah. Ze is ervan overtuigd dat er nog steeds hoop is.
“Ik ben opgegroeid in een gezonde omgeving. Ik wil deze rijkdom doorgeven aan jongere generaties. Dat is mijn houvast,” zegt Khairiyah.
Ze vertelt dat sociale media en Facebook Lives een cruciale rol hebben gespeeld bij het ondersteunen van de beweging. Zo horen steeds meer mensen van hun strijd. Demonstranten gebruiken het als een schild – als ze worden bedreigd, gaan ze onmiddellijk naar Facebook Live om de media te bereiken. Een van Khairiyah’s inspiratiebronnen is Greta Thunberg, de milieuactiviste die even oud is als zij. Ze heeft haar een brief geschreven via de Ambassade van Zweden om de problemen van haar gemeenschap te delen, en bereikte zo ook de Zweedse media.
Vorig jaar veroordeelde Greta Thunberg wereldleiders voor hun ‘verraad’ aan jonge mensen door hun trage reactie op de klimaatcrisis in een emotionele toespraak op de VN-top : “Je hebt mijn dromen gestolen, mijn jeugd”. Khairiyah is één van die jonge mensen met een droom. Ze wil reizen en psychologie studeren om haar geboorteplaats te helpen ontwikkelen. Maar ze besloot haar stem te laten horen en te vechten voor het lot van haar geboorteplaats.
“Wat ik heb gezien en geleerd van mijn werk met veel jonge mensen, is dat we allemaal een droom hebben die we willen verwezenlijken. Maar we moeten die dromen achter ons laten om op dit moment voor iets belangrijkers te vechten. Anders hebben we geen toekomst meer om van te dromen.”
Hoe actie nemen om de oceanen te beschermen?Ik steun Greenpeace
|
|
|
|
YouTube |
|