Naar aanleiding van de Werelddag van de Visserij op 21 november, eren de vissersgemeenschappen langs de kust van Senegal hun collega’s en vrienden die hun leven hebben gegeven terwijl ze per kano de kust van Europa probeerden te bereiken. Meer en meer vissers ontvluchten hun land uit wanhoop, omdat buitenlandse vissersboten hun wateren komen leegvissen.
Greenpeace publiceerde onlangs het rapport ‘Zeeziek’ dat de grootschalige plundering van de visbestanden van West-Afrika door multinationals aan het licht brengt. Intussen neemt het onrustwekkende fenomeen van clandestiene emigratie, ook wel ‘Barça ou Barsakh’ (Barcelona of de dood) genoemd, opnieuw toe.
Wat drijft deze vissers om hun oceaan, die bekend staat als een van de rijksten ter wereld, de rug toe te keren? Waarom verkiezen ze het onbekende en riskeren ze hun leven?
Wanbeheer van de Senegalese visserij
De illegale en ontransparante intrede van de grote, industriële vissersschepen en het ontbreken van passende maatregelen om de visbestanden te beheren en te regenereren zijn factoren die de al moeilijke situatie van de Senegalese mannen en vrouwen die leven van visvangst verder verergeren.
De bescherming van de jobs van lokale vissers, visboeren en visverwerkers zou prioritair moeten zijn. Dat is de enige manier om ervoor te zorgen dat visvangst een duurzame rol kan blijven spelen in het behouden van jobs en kan bijdragen aan de voedselzekerheid van de hele Senegalese bevolking.
Menselijke ramp in Senegal
Volgens verschillende media en middenveldorganisaties hebben niet minder dan 480 mensen het leven verloren tijdens een poging om de kusten van de Canarische eilanden te bereiken, aan boord van ambachtelijke visserskano’s. Als er geen drastische maatregelen worden genomen door de West-Afrikaanse overheden, bestaat de kans dat nog meer mensen, gedreven door wanhoop, hun beroep zullen opgeven.
Greenpeace is verontwaardigd over deze situatie, die vermeden had kunnen worden als er maatregelen voor een duurzaam beheer van de visbestanden waren genomen met de betrokkenheid van alle belanghebbenden. De grote mogendheden (de EU en China) en de Senegalese regering betrekken de visserijgemeenschappen immers niet bij de onderhandelingen over visserij of bij de afgifte van visvergunningen, zoals nochtans bepaald in de wetgeving. Zo worden de belangen van de Senegalese vissersgemeenschappen opgeofferd aan de visserij-industrieën van Chinese of Europese oorsprong.
Op internationaal vlak blijven we ijveren voor een nieuw ambitieus oceanenverdrag dat het kader moet scheppen voor de bescherming van minstens 30% van de oceanen tegen 2030. Dat kan destructieve industrieën zoals de roofbouwvisserij in West-Afrika mee aan banden helpen leggen.
Oorspronkelijke tekst geschreven door Abdoulaye Ndiay, oceaanactivist bij Greenpeace Afrika
Teken de petitie voor meer mariene reservatenIk steun Greenpeace
|
|
|
|
YouTube |
|