De klimaattop COP27 in Sharm El-Sheikh is zonet geëindigd, met meer dan een dag vertraging. Greenpeace verwelkomt het nieuwe fonds voor de compensatie van klimaatverliezen en schade. Maar de slottekst van COP27 vergeet de oorzaak van de klimaatcrisis aan te pakken: de uitstap uit alle fossiele brandstoffen heeft de tekst niet gehaald. In België blijft het klimaatbeleid verlamd door Vlaanderen dat stokt op ambities en solidariteit.
Greenpeace verwelkomt het nieuwe fonds voor verlies en schade als een belangrijke stap op weg naar klimaatrechtvaardigheid.
“Dit is de start van een nieuw tijdperk voor klimaatrechtvaardigheid,” zegt Yeb Sano, hoofd van de internationale delegatie van Greenpeace op COP27. “Regeringen hebben hier de basis gelegd voor een nieuw, langverwacht fonds dat cruciale steun biedt aan kwetsbare landen en gemeenschappen die lijden onder de gevolgen van de klimaatcrisis. We moeten er nu voor zorgen dat de landen en bedrijven die het meest verantwoordelijk zijn voor de klimaatcrisis de grootste bijdrage leveren.”
Hoewel meer en meer landen tijdens deze klimaattop hebben aangegeven dat ze het einde van alle fossiele brandstoffen willen, heeft dit de definitieve tekst niet gehaald. Nochtans is de uitfasering van kool, gas en olie cruciaal om de doelstelling van het klimaatakkoord van Parijs te halen, en de opwarming te beperken tot 1,5°C.
“De oliestaten en een klein leger van 600 fossiele brandstoflobbyisten hebben hier verhinderd dat de slottekst het einde van fossiele brandstoffen inluidt”, vervolgt Yeb Sano. “Dit is absurd. Als we niet snel afstappen van fossiele brandstoffen, zullen we de kritieke drempel van 1,5°C overschrijden en zal geen enkel bedrag hoog genoeg zijn om de kosten voor verlies en schade te compenseren. Zo eenvoudig is het. Als je badkuip overloopt, draai je de kraan dicht, je wacht niet rustig af om daarna een grotere dweil te gaan kopen.“
Vlaanderen blokkeert klimaatambitie en solidariteit
Terwijl Europa de ambitie om de uitstoot te verminderen opschroeft, blokkeert Vlaanderen al jaren een akkoord hierover in België. Daarbovenop lag Vlaanderen tijdens deze klimaattop ook dwars over het fonds voor klimaatschade en verlies.
“Door thuis te blijven van deze klimaattop, was het voor Zuhal Demir uiteraard makkelijk om de stemmen uit de meest kwetsbare landen te negeren. Zij vroegen hier een eerlijke en duurzame compensatie voor de schade die zij lijden door de klimaatcrisis, een crisis waar ze zelf niet de schuldigen van zijn. Deze Vlaamse regering zou zich kapot moeten schamen dat Vlaanderen zijn verantwoordelijkheid als rijke vervuiler niet opneemt en moeilijk doet over broodnodige wereldwijde solidariteit”, besluit Joeri Thijs van Greenpeace België.