2023 in beelden - Greenpeace België

In 2023 nam Greenpeace het op tegen vervuiling en diepzeemijnbouw. We zetten ook stappen om ons voedselsysteem vrij te maken van ontbossing.

De beelden hieronder zijn slechts een kleine greep uit wat we doen en tonen lang niet alle markante momenten. Ze doen ons wel hopen op een groenere, meer vreedzame toekomst.

Bovendien vertellen ze ons dat niets van dit alles was gebeurd zonder de doorgedreven steun van onze moedige vrijwilligers, vrijgevige donateurs en toegewijde activisten.

Vreedzaam protest tegen fossiele ontginning op zee

Eind januari grepen activisten – uit regio’s die het zwaarst lijden onder de klimaatcrisis – gigavervuiler Shell bij het nekvel. Ze vestigden de aandacht op Shell’s onverantwoorde plannen om de ontginning van olie en gas nog op te drijven.

De activisten gingen aan boord van het schip White Marlin, dat onderweg was met infrastructuur voor Shell’s productievelden in de Noordzee. Het werd de langste Greenpeace-bezetting van een bewegend olieplatform ooit.

Terwijl Shell dit jaar een recordwinst van meer dan 37 miljard euro (32 miljard pond) liet noteren, eisten activisten dat het bedrijf zou betalen voor de schade die het aanricht.

Fossiele brandstoffen zorgen voor klimaatontwrichting – wereldwijde verwoesting en gedwongen migratie dus. De mensen en landen die het minst bijdragen tot de klimaatcrisis, kampen met de zwaarste gevolgen ervan.

We willen een einde zien aan fossiele brandstoffen. We hebben nood aan een rechtvaardige transitie naar goedkope, schone, hernieuwbare energie die ten goede komt aan gemeenschappen, werknemers en het klimaat.

In juli meerde ons schip Rainbow Warrior aan in Funafuti, Tuvalu. De eilandnatie Tuvalu loopt wereldwijd de grootste klimaatrisico’s. Het grootste deel ervan ligt op minder dan drie meter boven de zeespiegel.

Stijgingen van de zeespiegel, intensere stormen die leiden tot getijdenoverstromingen, voedselonzekerheid en cultuurverlies: de klimaatcrisis is een zware, directe bedreiging voor Tuvalu’s voortbestaan.

Tijdens hun bezoek luisterden de Greenpeace-campaigners naar gemeenschappen en overheden. Ze namen deel aan ‘talanoa’ (discussierondes) en leerden hoe we de Pacifische klimaateisen kunnen ondersteunen.

Klimaatcrisis in kaart brengen

Greenpeace houdt de wereldwijde gevolgen van de klimaatcrisis aandachtig bij. Zuid-Sumatra kreunde onder ziedende natuurbranden; en ook Hawai stond in vuur en vlam. Het Amazonewoud kampte met droogte, Noorwegen dan weer met overstromingen.

De klimaatcrisis heeft een enorme impact op het mariene leven en de Pacifische kusten. Een bewoner stelt kusterosie vast op Kakula Island, ten noorden van Efate, Vanuatu.

In oktober rukte Greenpeace Brazilië uit met hulp voor de slachtoffers van de ergste droogte ooit in het Amazonegebied. Ze boden logistieke ondersteuning aan organisaties die de impact ervan op de lokale fauna onderzoekt.

In beeld: de rivier die instaat voor de watervoorziening van de inheemse Kokama in Porto Praia.

Ook in Timbulsloko, Indonesië, grijpt de klimaatcrisis al tastbaar om zich heen. Samen met lokale bewoners installeerde Greenpeace er een zonnepomp die voor zuiver water zorgt.

Vervuilers ter verantwoording roepen

In Kenia grepen klimaatactivisten de Africa Climate Summit aan om te verzamelen in de straten van Nairobi.

Ze maanden de Afrikaanse Unie aan om voorop te gaan in de strijd en om de Afrikaanse biodiversiteit te beschermen, een einde te stellen aan fossiele brandstoffen en te investeren in oplossingen als zonne- en windenergie.

Jongeren uit het Midden-Oosten, Noord-Afrika en bijna honderd landen hielden een week lang Climate Justice Camp in Libanon.

In oktober verzamelden honderden demonstranten voor een Mayfair-hotel om te protesteren tegen de invloed van de fossiele industrie op klimaatministers binnen en buiten het Verenigd Koninkrijk. Onder hen was ook de Zweedse klimaatactiviste Greta Thunberg.

In November blokkeerde Rainbow Warrior, samen met Filippijnse klimaatactivisten in kayaks, de toegang tot een Shell-terminal.

Ze deden beroep op de Filippijnse president Marcos Jr. en overheden wereldwijd om Shell en andere fossiele bedrijven te doen betalen voor de schade op hun conto.

Tijdens een regenachtig weekend in Londen, midden april, sloeg Greenpeace de handen in elkaar met Extinction Rebellion en meer dan tweehonderd andere organisaties.

The Big One bracht de volledige klimaatbeweging en méér bij elkaar. Meer dan 60.000 mensen zetten druk op de overheid met hun vraag naar effectievere maatregelen.

In augustus hulden vier klimmers van Greenpeace het landhuis van eerste minister Rishi Sunak in oliezwarte doeken. Ze deden dit als protest tegen nieuwe olie- en gasconcessies in de Noordzee.

Sunak’s villa had dit jaar al eens bezoek gekregen. Om zijn hypocrisie aan de kaak te stellen, hielden activisten er in april al een pool party. De eerste minister liet immers het lokale energie-grid vernieuwen met het oog op zijn peperdure, verwarmde zwembad. Het nationale grid wordt intussen verder verwaarloosd, wat invloed heeft op de energietoevoer van het VK.

De actie hielp wetswijzigingen teweegbrengen: het grid zou worden klaargemaakt voor meer hernieuwbare energie.

Een oceanenverdrag ter bescherming – maar ook een nieuwe dreiging met diepzeemijnbouw

Dit jaar had goed nieuws in petto voor de oceanen. In juni kwamen de Verenigde Naties samen om het oceanenverdrag goed te keuren. Dit verdrag wordt het juridische middel dat overheden in staat stelt enorme reservaten te creëren. In 2030 moet minstens één derde van de oceanen beschermd gebied zijn.

Ondanks het oceanenverdrag gaan de oceanen een nieuwe bedreiging tegemoet: diepzeemijnbouw dreigt enorme delen van het bodemleven te verwoesten. Dit zou komaf maken met fragiele habitats en soorten – waarvan we er vele nog niet eens leerden kennen.

Nog geen twee weken na de ondertekening van het oceanenverdrag, kwam de Internationale Zeebodemautoriteit samen in Kingston, Jamaica. Greenpeace was aanwezig met boodschap die niet verkeerd te begrijpen viel: stop diepzeemijnbouw.

In november omsingelden activisten uit alle windhoeken MV COCO, een gespecialiseerd boorschip. Het schip verzamelt data voor diepzeemijnbouwpionier The Metals Company. Het was bezig aan zijn laatste expeditie alvorens het de allereerste applicatie zou lanceren om de zeebodem van de Stille Oceaan te ontginnen.

The Metals Company probeerde om de kayakactie stil te leggen. De rechter oordeelde echter dat “Greenpeace protesteert tegen een zaak van groot maatschappelijk belang”. De rechter erkende ook dat “mijnbouw naar mangaanknollen hoogst omstreden is”.

Greenpeace-activisten herinnerden de regering in het Verenigd Koninkrijk eraan dat ze de rol dreigt te lossen wat mariene bescherming betreft. De wedloop naar nieuwe olie- en gasprojecten in de Noordzee gaat immers onverminderd door.

Meer boorconcessies uitreiken, betekent een ernstige bedreiging voor het zeeleven zowel als het klimaat. In de aanloop naar de toespraak van de koning plaatsten activisten een octopus van 7m op 20m op de oever van de Thames, aan de voet van de Big Ben.

De kink in het voedselsysteem aanwijzen

In oktober werkte Greenpeace samen met artiesten als JC Niala, Julia Utreras en Sam Skinner, voor het fig.studio-project.

We maakten een kunstwerk van dertig meter lang van een wachtlij st voor volkstuintjes, gemaakt uit groeipapier met as uit het Amazonegebied.

De artiesten droegen het kunstwerk samen met vrijwilligers naar het Department of Levelling Up, Housing and Communities.Het werk toonde hoe volkstuintjes de voedselzekerheid helpen verhogen, de algemene levenskosten helpen verlagen, de klimaatcrisis helpen bestrijden.

Een dag later plantten ze het kunstwerk zonder toestemming op een in onbruik geraakte Tesco-site in Litherland, net boven Liverpool. Dit mocht gelden als daad van ongehoorzaamheid jegens de voedselindustrie.

Plasticafval onderzoeken

Greenpeace ontdekte plasticafval uit het Verenigd Koninkrijk op Freedom Island in de Filippijnen. Het afval werd aangetroffen bij Las Piñas – Parañaque, vlak bij Manilla, een kwetsbare habitat toegankelijk voor ecotoerisme. Deze plek is in principe beschermd gebied.

Dove en haar moederbedrijf Unilever is een van ‘s werelds vijf grootste plasticvervuilers.Dove pompt de wereld vol met schadelijk, eenmalig te gebruiken plastic en is deel van de motor achter een milieucrisis met een hoge menselijke tol. Het gaat onder meer over miljoenen niet-recycleerbare wegwerpzakjes waarmee het globale Zuiden zwaar vervuild raakte.

Deze beelden tonen sporen van Unilever’s uithangbord Dove. Activisten brachten het plasticafval naar de hoofdzetel van Unilever, samen met een Dove-fles van drie meter hoog. De activisten maanden het bedrijf aan om single-use plastic uit te faseren en binnen de komende tien jaar om te schakelen naar herbruikbare verpakkingen.

BEDANKT

Nu het jaar afloopt, willen we je bedanken voor alles wat je mogelijk maakte. Jouw steun zorgt ervoor dat we onderzoek kunnen voeren, kunnen documenteren, lobbyen en vreedzaam actievoeren voor een rechtvaardige en duurzame transitie.

Enorm bedankt, vanwege iedereen bij Greenpeace!