Noémie, Patricia en Léon (niet hun echte namen) namen in oktober 2022 samen met 1000 andere burgers deel aan de eerste massa burgerlijke ongehoorzaamheidsactie van de beweging Code Rood. Dit is hun getuigenis. Opgelet, grote kans dat je na het lezen van dit interview zin hebt om zelf deel te nemen aan de volgende actie van Code Rood van 16 tot 17 december tegen de luchtvaartsector. Zeg niet dat we je niet verwittigden…
Noémie, 48 jaar, woont in Brussel. Ze is mama van 2 tieners die deelnemen aan de klimaatmarsen. Code Rood was niet haar eerste actie van burgerlijke ongehoorzaamheid. Ze nam ook al deel aan een actie van Greenpeace tegen glyfosaat. Noémie is sociologe.
Patricia is een maatschappelijk werkster van 55-plus en moeder van 4 kinderen. Ze komt uit het oosten van België en dit was haar eerste grote actie van burgerlijke ongehoorzaamheid. Ze had wel al deelgenomen aan steunacties voor de cultuursector tijdens de Covid-maatregelen.
Léon is ingenieur en werkt in de renovatiesector in Frankrijk. Hij is 27 jaar en heeft geen kinderen. Dit was zijn eerste actie en “zeker niet de laatste”, zegt hij.
Hoe is deze actie van burgerlijke ongehoorzaamheid verlopen?
Noémie: Ik ben ernaartoe gegaan zonder echt te weten wat me te wachten stond. Maar ik moet toegeven dat het me heeft veranderd. Het was een ongelooflijke ervaring. Ik besef dat we geluk hebben gehad met het droge weer en het feit dat de politie rustig is gebleven ondanks hun soms nadrukkelijke aanwezigheid.
Patricia: Ik vond het zo leuk om mensen van overal te leren kennen, zelfs uit het buitenland.
Léon: Ik werd op sleeptouw genomen naar Code Rood door mijn vriendin, die zich vaker inzet voor Belgische activistische bewegingen. Het was een fantastische ervaring, tot in de puntjes georganiseerd en iedereen kreeg een duidelijke rol toegewezen om zo efficiënt mogelijk te zijn.
Wat was jouw rol?
Noémie: Ter plaatse konden we kiezen tussen drie opdrachten: een spandoek dragen, de-escaleren of je vastbinden. Mijn vriend en ik hebben gekozen voor de-escalatie (de gemoederen bedaren in geval van conflict), maar we hebben niet echt moeten tussenkomen. We hebben vooral veel gestapt, gezongen en getoond dat we er waren.
Patricia: Mijn taak was om de activisten van de ene plaats naar de andere te vervoeren.
Léon: Wij moesten een magazijn blokkeren. Ik werd aangeduid als ‘bewaarengel’ van een andere activist die zich vastketende aan het hek van het magazijn en verstrekte hem de nodige zorg. Uiteindelijk was er weinig politie ter plaatse. We hebben het magazijn bezet tot we zeker waren dat de site niet zou heropenen.
Hoe heb je deze ervaring beleefd?
Noémie: Ik was positief verrast door de goede organisatie en trots om deel uit te maken van de groep. Ik was wel wat bang voor wat de politie zou kunnen doen. Het is indrukwekkend hoeveel middelen ze inzetten: helikopter, drones, cavalerie, waterkanon. Toch had ik het gevoel dat ik daar op mijn plaats was, omringd door zoveel bewuste en actieve mensen.
Patricia: Ik was een beetje ontgoocheld dat ik niet meer kon doen, al gaven de positieve reacties van de mensen die we vervoerden wel voldoening.
Léon: Ik voelde de adrenaline door mijn lichaam gieren. Vooral aan het begin van de actie, toen we nog niet wisten hoeveel politie ter plaatse aanwezig was. Het spannendste moment was toen we uit de bus stapten aan het magazijn en een politiecombi ons stond op te wachten.
Waarom heb je deelgenomen?
Noémie: Ik wilde van kinds af aan Greenpeace-activist zijn. Hun acties op boten zijn me bijgebleven en ik heb er altijd van gedroomd een van hen te zijn. Net als zovele anderen, ben ik het beu en maak ik me ernstig zorgen om de sociale onrechtvaardigheid en de vernietiging van het milieu. Ik doe wat ik kan in mijn beroeps- en privéleven, maar wil een stapje verder gaan. De criminaliteit van de grote bedrijven in deze wereld brengt me in opstand.
Patricia: Sinds mijn jeugd liggen ecologie en mensenrechten mij na aan het hart. Demonstraties hebben niet langer genoeg impact op politieke en economische leiders. Ik denk dat het dringend tijd is voor een meer ‘revolutionaire’ manier van actie voeren, om van strategie te veranderen en voortdurend druk uit te oefenen. Ik geloof dat burgerlijke ongehoorzaamheid gerechtvaardigd is als de zaak juist is en je op geen enkele andere manier jouw stem kan laten horen.
Léon: Ik heb deelgenomen om deze actie kracht bij te zetten en ook om me klaar te stomen voor toekomstige acties.
Hoe heb je Code Rood leren kennen?
Noémie: Ik denk via een e-mail van Greenpeace, ik ben donateur. Ik heb een opleiding gevolgd op een zaterdag en dat heeft me echt gemotiveerd.
Patricia: Via de e-mails van Greenpeace en van Extinction Rebellion.
Léon: Mijn vriendin heeft me erover gesproken.
De actie ligt nu achter ons. Met welk gevoel denk je eraan terug?
Noémie: Ik sta te popelen om weer mijn steentje bij te dragen. Ik ben zo blij en trots dat deze ngo’s een evenement van dergelijke kwaliteit hebben georganiseerd. Ik heb veel bijgeleerd, hoe je anoniem kan blijven en hoe je buiten tussen treinsporen slaapt.
Patricia: Ik tel ongeduldig af naar de volgende actie. Nu ik heb gezien hoe het verloopt, ben ik zelfzekerder om eventueel aan te sluiten bij een andere groep. We waren met een 1000-tal mensen en de actie vond veel weerklank in de pers. Dat geeft voldoening.
Léon: Ik ben blij dat ik heb deelgenomen en dat de actie zo’n impact heeft gehad.
Wil jij ook een onvergetelijke ervaring beleven, nieuwe manieren testen om je stem te laten horen en je in te zetten voor jouw idealen? Neem deel aan de opleiding en sluit je aan bij de 3de actie van Code Rood van zaterdag 16 tot zondag 17 december 2023.